A Bloodless War

Kabanata 29

Kabanata 29

"WHY is it here?" mahinang tanong ko habang nakadapa at pinagti-trip-an ang tattoo ni Zeijan.

It was the tattoo. It was the three different kind of arrows with the longest one in the middle, and two short arrows in each side. There is also a shape of diamond and pyramid connecting the arrows in divided lines.

"Para cute." Tiningala ko si Zeij at nakitang nakamasid ito sa akin.

I rolled my eyes, tumawa naman siya at hinila ako pahiga.

"Seryoso nga, bakit d'yan?" I asked.

"Para hindi makita..." aniya sa akin.

"Nag-tattoo ka pa, hindi naman kita..." nguso ko. Tumawa siya at naupo ako at ibinaba ang kumot sa may hita niya para silipin ang tattoo niya.

"Why is it arrows?" I asked.

"Because I'm Archer?" aniya.

"Hindi, I mean, why arrows? Pwede namang iba?" I asked.

"Hmm, because arrow means courage to move forward," aniya sa akin at pinagmasdan kong muli ang tattoo niya. I placed my finger on his tattoo and caressed it.

"I never had the chance to stare at this long enough last time," kwento ko sa kanya. His tattoo is just below his waist at the side of his leg.

"Misis," nilingon ko siya at nakitang may curiousity sa mga mata niya. "How did you find out I am Archer?"

"Because of this tattoo..." sagot ko at nakita kong nangunot ang noo niya roon.

"How?" he asked. Umupo siya sa kama at inabot ako kaya lumapit ako at pumunta sa harapan niya.

"'Di ba, ano... Wala kang damit no'n." Sagot ko.

"Damit? Bakit wala?" he asked, nangunot ang noo niya at mukhang inaalala.

"Because we had 'you know' that night!" sabat ko. "S'yempre, ano... 'Di ko naman sinasadyang makita." Nag-iwas ako ng tingin.

"You know, ano?" he smiled wickedly at nag-init ang pisngi ko sa ngisi niyang iyon.

"May ano tayo no'ng gabi!" I hissed. "Ulyanin ka na?" He laughed, natutuwang hinawakan niya ang daliri ko at pinaraan niya ang daliri sa singsing ko.

"I was just kidding," he chuckled. "Why would I forget that night, huh? Ree? That night was—"

"Oo na! Oo na, shut up!" Tinakpan ko ang bibig niya at mas humalakhak siya roon.

"Kidding aside," he kissed my fingers. "Bakit mo nakita, 'di ba, nakakumot naman ako no'n. Perhaps, you took a peek—"

"Assuming!" pinalo ko ang kamay niya. "Lumihis kasi 'yong kumot!" I inisisted at nang bigyan niya ako ng nakakairitang tingin ay tumili ako at pinagpapalo siya.

"Hindi na!" tawa niya at hinila ang kamay ko.

I fell on his chest, kumawala naman ako pero mas yumapos siya sa katawan ko kaya ngumuso ako.

"You're so clingy, mister..."

"Bango kasi ng baby ko." Tumungo siya at inamoy ang leeg ko kaya napaigtad ako at nilingon siya.

"It tickles!" I exclaimed.

"Ganda mo..." bulong niya at humalik sa buhok ko. Humiga siya at napasandal ako sa dibdib niya. I played on his chest with my fingers, pinaraan ko ang kamay ko roon at lumalim ang paghinga niya.

"You know, even if I have that tattoo, it wasn't true that you'll be able to have the courage to move forward." Natigil ako roon.

"Huh? Why?" I asked, resuming my fingers from playing.