Heartless {voltooid}

Hoofdstuk 34

P.o.v Lexi
Twee dagen later
Nadat we iedereen het nieuws hadden verteld is iedereen druk in de weer
En word wapens gemaakt en veel getraind nog enkele dagen en de jagers komen aan bij evans pack
Dus is mijn pack zich aan het voorbereiden om daar heen te gaan
We hebben gezorgd voor onderdak voor al mijn pack leden en we zijn zo goed als klaar

Ik sta met Evan bij de grens en we tellen of alle mannen er zijn en vrouwen zonder kinderen
De oudere zwakke en vrouwen met kinderen en kinderen blijven achter met een paar wachters zodat ze toch nog veilig zijn
De laatste mannen komen aanlopen en ik knik 'mannen wij zijn hier bij een om van deze massamoord een einde te maken deze mensen die onze soort uitmoordde alsof we beste zijn moeten gestraft worden want ondanks de wolf in ons schuilt wij zijn mensen geen dieren dus we gaan hier een einde aan maken' er word gejuicht en Evan kijkt me trots aan en geeft me dan een kus

Langzaam maar zeker beginnen mijn gevoelens voor deze jongen te groeien
Misschien begin ik zelfs wel van hem te houden
Ik heb geen idee hoe het is om van iemand te houden behalve je familie en vrienden dus ik kan het niet zeker zeggen

De busjes komen aanrijden en mijn mannen stappen naar binnen en rijden richting Evans pack
Als laatste komt de chauffeur van Evan aan rijden en we stappen beide achterin
De adrenaline stroomt door me aderen en ik voel de spanning opkomen ik hoop dat dit goed uitpakt en dat er niet al teveel gevonden en dode vallen
Ineens voel ik een hand op de mijne
Ik kijk naast me en zie dat Evan me aankijkt 'wees niet bang het komt goed wij gaan dit winnen en daarna kunnen we gelukkig samen zijn' ik knik en leg mijn hoofd op zijn schouder

Zou het lukken? Zou ik eindelijk na al die tijd weer een normaal leven kunnen leiden? Zou de maangodin eindelijk goede plannen voor me hebben? En zou ik misschien zelfs weer mijn gevoelens aanzetten als dit alles voorbij is?
Ik slik en hoop maar dat het zo is omdat ik niks met zekerheid kan zeggen
Maar een ding kan ik wel met zekerheid zeggen en dat is dat ik niet meer wil leiden ik wil dat ik mijn verleden kan achterlaten en opnieuw kan beginnen met Evan aan mijn zijde
Ik kan niet wachtte om een normaal leven te leiden rustig mijn pack te leiden en hopelijk liefde vinden met Evan

'Zijn we er al bijna' vraagt Evan aan de chauffeur 'bijna meneer het is niet ver hier vandaan en ik denk zelfs dat de mannen van Lexi haar pack er al zijn' Evan knikt en kijkt me dan aan 'we kunnen dit' ik knik en hij drukt een kus op me voorhoofd ondanks dat ik weet dat hij dit even spannend dat kan ik aan hem voelen en merken