Aşk İşi *Tamamlandı*

48. Bölüm

Koray'ın gidişinden sonra geçen tüm haftası rüya gibiydi, mutluydu... Gerçeği ve yalanı karışmıştı ama bebeği için sonra da kendi için üzülmekten vazgeçmişti. Tüm pişmanlıkları ile artık karşılıksız sevdiğini düşündüğü bir adamla yalandan bir evlilik yapacaktı! Hamileydi ve üstelik herkes onları çok aşık sanıyordu... Ne vardı ki bunda!

Sonra salı sabahı yani düğüne üç gün kala, yine diğer günler gibi bir güne başlamışken evde bir hareketlilik hissetti. Odasından çıkarken Nuran Hanımı duydu, neşeyle biriyle konuşuyordu.

-Ah sizi çok özledik Koray Bey... Ne iyi yaptınız!

-Bende sıkıldım artık orada burada zaten yerleşik bir düzene geçme zamanımız geldi... Sude uyanmadı mı gene? Gülerek konuşmuştu...

-Uyandım! Merak etme! Sude'nin görünmesi ile Nuran Hanım'ın ortadan yok olması bir olmuştu!

-Bir hoş geldin yok mu?

-Burası senin evin zaten, bence buna gerek yok ! Yanından geçip salona doğru geçivermişti Sude...

-İnsan müstakbel eşini böyle mi karşılar Sude!

-Yalnızken de numara yapacak değiliz herhalde! Niye geldin?

-Kahvaltıya gidiyoruz...

-Nereden çıktı bu şimdi? Nuran Hanım hazırlamıştır zaten bir şeyler...

-Hazırlamadı, haberi var onun, hadi hazırlan çıkalım... Yüzüğünü de unutma!

-Takmadığını fark etmişti! Bu emrivakiler hiç hoş olmuyor söyleyeyim, Nuran Hanıma zahmet edip haber veriyorsun bana böyle git gel, otur kalk! Sıkıldım!

-Tamam zaten artık evdeyim haber veririm... Gezmeye değil milletin ağzını kapatmaya gidiyoruz. Bir iki kare fotoğraf verip geleceğiz...

-Ya sen ne meraklısın magazine! Çıkmam ben bunun için!

-Kendim için değil, senin için çıkıyorum Sude! Zeynep üzüldüğünü söyledi, bu yazıları yazanlar bizi bir arada görmediklerinden çıkarıyorlar bu haberleri...

-Ne yazarlarsa yazsınlar umurumda değil, hem üzülmüyorum ben sonra da yazacaklar zaten!

-Tamam Sude ne istiyorsan öyle olsun! Odamdayım ben, sende istediğini yap!

-Yaparım zaten! Bağırmıştı arkasından... İki dakika bile normal konuşamıyorlardı! Bir de eve gelmişti!

Kahvaltı için Nuran Hanım'ı ortalıkta göremeyince kendine bir sandviç hazırlayıp alt kata indi Sude. Burayı kendi alanı yapmıştı zaten... Aldığı kitaplara, bir kaç dergiye dikkatini vermeye çalıştı... Saatler geçmişti havada zaten yağmurluydu içi sıkılmıştı resmen... Merak etse de çıkmıyordu odadan... Sonra yine uykuya dayanamayıp biraz kestirmişti... Arada sırada yanına uğrayan Nuran Hanım laf arasında yemeğinizi nerede hazırlayayım filan dediyse de duymamazlıktan geldi, ya da geçiştirdi Sude... Beraber yiyecekleri baş başa kalacakları bir yemek için hazır değildi!

Akşam acıkmış halde uyandığında kızmıştı kendine, Koray'ın dalga geçtiği kadar vardı. Sürekli uyuyordu! Biraz toparlanıp yukarı çıktı, hava kararmıştı ve evde hiç ses yoktu! Seslendi...

-Nuran Hanım... Nuran Hanım! Hiç bir yerde yoktu, sonra duyduğu tok sesle bir toparladı kendini...

-Korkma Sude! Ben buradayım! 

-Korkmadım zaten evde olduğunu biliyordum!

-İyi!

-Nuran Hanım nerede?