Zawgyi
က်စ္.....
"လြတ္စမ္း Oh Sehunnie"
ဝ႐ုန္းသုန္းကားျဖစ္ရတာ ဘယ္လိုဆြဲကုပ္ဖယ္ဖယ္ မလြတ္သည့္ ဒီလက္ေၾကာင့္။ တိုက္မိသမွ်လူေတြကို ကမန္းကတန္းလွည့္ပတ္ေတာင္းပန္ရင္း လက္ျပဳတ္မတတ္အတင္းကာေရာဆြဲေခၚေနသူေနာက္ကို တေရာေသာပါး ခလုတ္တိုက္မလဲ႐ုံတမယ္ ေျပးလိုက္ရ၏။
ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနေသာ သူတို႔အေျခအေနကို club ထဲက လူေတြကလဲ အထူးအဆန္းၾကည့္ေနၾကလ်က္ Luhan ႐ွက္ကာ မ်က္ႏွာေတြပါပူတက္လာသည္။
"ဘယ္အထိသြားဦးမလို႔လဲ Sehunnie မင္းဆြဲေခၚလာတာ ကားပါကင္ေရာက္ေတာ့မယ္။ ငါျပန္သြားရဦးမွာ"
"ဘာ!"
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္သား နဖူး႐ွံု႔တြတြႏွင့္ထို႐ုပ္ဆိုးေကာင္ကို သူ႔ထက္မေလ်ာ့ေသာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ႏွင့္ျပန္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။
"ကိုင္ထားတာလြတ္စမ္း။ ငါနာတယ္။"
"နာေစခ်င္လို႔ကိုဖိဆုပ္ထားတာေလ"
တြဲလ်က္သားလက္ကိုအေပၚေျမာက္ဆြဲေတာ့ Luhan ပါဟပ္ထိုး တရြတ္တိုက္ျဖစ္သြားသည္။
"လြတ္စမ္းကြာ"
"မလြတ္ဖူး အခုအိမ္ျပန္မယ္"
"မယုတ္စမ္းနဲ႔ Oh Sehunnie ။ ငါ့အဖြဲ႔ကိုဒီအတိုင္းခ်န္ထားခ့ဲရတာ"
"ကိုကိုမပါပဲေတာင္ သူတို႔အေမဗိုက္ထဲကေန ထြက္လာၾကေသးတာပဲ။ ကိုကိုပါမွ စာတမ္းၿပီးမယ္ဆို ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္ေယာက္မွ ေစာက္သုံးမက်တာပဲမဟုတ္ဖူးလား။"
"ဒါ Team work ကြ။ မင္းစကားတတ္တိုင္း ယုန္ကိုဖားျဖစ္ေအာင္မေျပာနဲ႔"
"ကိုကို႔ Team Work က ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္ခ်စ္ဖို႔တစ္ခုတည္းပဲ။ အခုထိ ကိုကိုအလုပ္မၿပီးေျမာက္ေသးတာေတာ့ခက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ဘာ! စာတမ္းကို club မွာလုပ္တယ္ ဟုတ္လား။ Oh Sehun တို႔အေမ့ဗိုက္ထဲကထြက္လာတာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္႐ွိၿပီ ။ သုေတသနစာတမ္းကို club မွာလုပ္တယ္လို႔ တစ္ခါဆိုတစ္ခါ.......ေလးေတာင္မၾကားဖူးဘူး။"
ေခါင္းတရမ္းရမ္းမ်က္ႏွာမ့ဲလ်က္ေျပာေနေသာ Oh Sehun ကိုၾကည့္ကာ နားရင္းပါးရင္းေတြခ်ည္းပိတ္႐ိုက္ပစ္ခ်င္လာသည္။
YOU ARE READING
Shuu!(COMPLETED)
Fanfiction#SeLu #HunHan ဘယ္ဘုရားမွအယုံအၾကည္မ႐ွိဘူး။ ကိုကိုကပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကမ႓ာရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကိုးကြယ္တ့ဲ ဘုရားသခင္မို႔ ။ ဘယ်ဘုရားမှအယုံအကြည်မရှိဘူး။ ကိုကိုကပဲ ကျွန်တော့်ကမ္ဘာရဲ့ ကျွန်တော့်ကိုးကွယ်တဲ့ ဘုရားသခင်မို့ ။
