အဆက္မျပတ္ျမည္လာေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ကားေမာင္းေနရာမွ တစ္ဘက္ေဘးထိုင္ခံုတြင္ ပစ္ထည့္ထားေသာ ဖုန္းကို ဒီမိုးယံ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ bluetooth ႏွင့္ဆက္သြယ္ထားသည့္ နားထဲမွ နားၾကပ္ငယ္ကိုပါ ခလုတ္ဖြင့္လိုက္သည္။
"ဒီမိုးယံ။ မင္း ဦးေႏွာက္မွ ေကာင္းေသးရဲ႕လားကြ။"
နားၾကပ္ထဲမွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မွဴးသစၥာရဲ႕စကားအဆံုးမွာ ဒီမိုးယံ စိတ္ပ်က္စြာ ေခါင္းခါျဖစ္သည္။ သူ႔မွာ မေကာင္းတာဆိုလို႔ ဒီဦးေႏွာက္ပဲ ရွိတာေလ။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို မွုတ္ထုတ္ကာ ဘရိတ္ေပၚမွ ေျခေထာက္ကိုနည္းနည္းၾကြရင္း ေနာက္ထပ္ဘီးတစ္လံုးစာ ေရြ႕လ်ားသြားရန္ ေမာင္းႏွင္ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ေျမမွာ ကားေမာင္းရတာေလာက္ စိတ္ကုန္ဖို႔ေကာင္းတာမရွိပါ။
"မင္းကြာ။ ဒီလိုအခြင့္အေရးမ်ိဳးကိုမွ ျငင္းစရာလား။ Paris ကြ။ Paris။ အဲဒီ့မွာ ရွိဳးပြဲေလ်ွာက္ရမွာ မင့္ပေထြးမို႔လို႔ ျငင္းရတာလား။"
ဖုန္းထဲမွ မွဴးသစၥာရဲ႕ မေက်နပ္သံကို သူ နားလည္ႏိုင္ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ သူလည္း မျငင္းခ်င္ပါ။ အႏုပညာေလာကထဲကို စေရာက္လာကတည္းက မင္းသားလုပ္ဖို႔ဆိုတာ သူ႔ စိတ္ကူးထဲမွာမရွိသလို ေၾကာ္ျငာေတြ၊ MTV ဆိုတာေတြကိုလည္း အလုပ္သေဘာအရသာ သူ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဒီမိုးယံ တကယ္ခံုမင္သည္က လမ္းေလ်ွာက္စင္ထက္မွ ရွိဳးပြဲမ်ားျဖစ္သည္။ မီးေမာင္းထိုးထားသည့္ လမ္းေလ်ွာက္စင္ကိုေတြ႔တာႏွင့္ သူ႔ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္လာကာ ေသြးေၾကာထဲမွ ခြန္အားေတြ ရုန္းထြက္လာတတ္သည္။ ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သူ႔အတြက္အေက်နပ္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားမွာ ရွိဳးပြဲေလ်ွာက္ခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ားသာျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံတကာအေတြ႔အၾကံဳဆိုတာကိုလည္း သူ မက္ေမာခဲ့ဖူးသည္။ အာရွႏိုင္ငံတစ္ခ်ိဳ႕မွာ အေတြ႔အၾကံဳရွိခဲ့ေသာ္လည္းဖက္ရွင္ျမိဳ႕ေတာ္လို႔ ေျပာလို႔ရသည့္ အီတလီမွ မီလန္ျမိဳ႕ႏွင့္ ျပင္သစ္မွ Paris ျမိဳ႕ေတြမွာ တစ္ခါတစ္ေခါက္ေလာက္ ရွိဳးပြဲေလ်ွာက္ခ်င္ခဲ့သည္မွာ ဒီေလာကထဲကို ေျခခ်ကတည္းက သူ မက္ခဲ့သည့္ အိပ္မက္တစ္ခုပါ။
YOU ARE READING
ဆူး
Romance(Unicode & Zawgyi) သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ နှလုံးသားမှာ စိုက်ဝင်နေတဲ့.....ဆူး.....။
