'ရေးးး...နောက်ဆုံးတော့ တက္ကသိုလ် တက်ရပြီပေါ့'
ကျောင်းကားပေါ်မှာဆင်းလာသော ဖြူဖြူ
ဖွေးဖွေး ကောင်လေးတစ်
ယောက် တက္ကသိုလ်
ကြီးကိုမျက်နှာမူကာ တစ်ယောက်တည်း
ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်ခြင်း....
ကျွန်တော့် အတွက် ပထမဆုံး ရက်မို့ အတော်လေးစိတ်လှုပ်ရှားနေမိတယ် ......
ဘေး ဘီဝဲယာ ဖြတ်လျှောက်သွားတဲ့ ကျောင်းသူ ကျောင်းသားလေးတွေကိုသုံးရာခြောက်ဆယ် ဒီဂရီပတ်လှည်ကြည့်ပြီး လင်းလက်ကာရန် မှတ်ချက်ချလိုက်သည်
"ဆော်ချောလေးတွေများသား ပွတာပဲ"
..................................................................
"ဟဲ့ နင်ဖုန်းကြီးချထားစမ်းပါ ဖုန်းကြီး
တကားကားနဲ့ မျက်စိနောက်တယ်"
ဇူးမြတ်စကားကြောင့် ဖုန်းကြီးကိုင်ကာ
ဟိုချိန်ဒီချိန်လုပ်နေတဲ့ သံစဉ် မျက်မှောင်ကုပ်
မိသည်
"ငါညက ကြည့်တဲ့ဇာတ်ကားပြောပြမယ်
တကယ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတာ....
ပြောရင်းတောင်ကြက်သီးထတယ်သိလား..
သူက ကျောင်းသားလေ ဒါမဲ့
စိတ္တဇလူသတ်သမားကြီး....
ကျောင်းသားတွေကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရက်ရက်စက်စက်သတ်တာ...အိမ်း ငါတို့ ကျောင်းမှာလဲရှိရင် ဒုက္ခပါပဲ"
ဘေးကနေပွစိပွစိဘာတွေပြောနေမှန်းမသိတဲ့
ဇူးမြတ် ကိုစိတ်ရှုပ်မိသည်....ကိုယ့်ဘာသာ
ကိုယ်အလုပ်ရှုပ်နေတာကို အိမ်က မားသား
တောင်ဇူးမြတ်လောက်မပွားပါ
"တိတ်တိတ်နေစမ်း.....သတိကြီးကြီး
နေ နေရတယ် မရှုပ်စမ်းနဲ့"
သံစဉ်အပြောကြောင့် ကျောင်းဝင်းထဲဇူး
မြတ်ပတ်ပတ်လည်ကြည့်မိသည်...
တစ်ယောက်ယောက်များလိုက်လာတာ
လားပေါ့.....ပြီးတော့ညကဇာတ်ကားကိုသတိရလာပြီး
လှစ်ခနဲ သံစဉ်အနားအပြေးကပ်
သွားပြီးသံစဉ်လက်မောင်းကိုတင်းနေအောင်
ဖက်ထားလိုက်သည်
"ဘာတုန်းဟ...ငြိမ်ငြိမ်နေပါဆို ဘာလို့ငါ့
လက်ကိုအတင်းလာဖက်နေတာတုန်း ဟ"
သံစဉ် ဇူးမြတ်ကိုတွန်းဖယ်နေသည်ကို
အတင်းတောက်တဲ့လိုလိုက်တွယ်ကပ်နေတဲ့
မသာမလေး....
