Heart of the Sea

XX

"Salamat, Aling Jackie. Pasensiya na talaga kung naningil na ako, ah? Nangangailangan na kami eh." Sabi naman ni Aling Erdita bago tinanggap ang envelope na naglalaman ng pera.

Si Aling Erdita ang huli naming pinuntahan. Siya kasi yung may pinakamalayong bahay.

"Nako, ako nga dapat ang humingi ng patawad, Aling Erdita eh. Pasensiya na kung natagalan yung bayad." Sabi ni Mama.

"Ayos lang, alam ko namang magbabayad ka. Sige, mauna na ako, ah? Mamamalengke pa ako. Mag-iingat kayo," Ngumiti siya bago tumingin sakin. "Mya."

"Aling Erdita." Sabi ko.

Inakbayan ko si Mama nang makaalis na si Aling Erdita. Ngumiti siya at sumandal sakin.

"Wala na tayong utang, anak." Masayang sabi ni Nanay.

"Wala na nga po." Nakangiti kong sabi.

"Makakabalik na ako sa Maynila," She said before looking at me. "do you want to come or do you want to stay?"

"Ma..." I sighed.

"Anak, matanda ka na. Hindi na ako ang magdedesisyon para sayo. Kung san at ano ang gusto mo, yun ang gawin mo. Okay?" Malambing na sabi ni Mama sakin.

"Ma, ayokong bumyahe ka ng mag-isa." Sabi ko naman.

"I'll be fine, Mya. You don't have to worry about me." Mama smiled at me.

"I should be worried about you, Ma. You're my Mother."

"And your Mother is not that old yet, Mya. Kaya ko nang mag-isa, ano ka ba?" She chuckled.

Natawa din ako. "Sigurado ka po ba?"

"Oo naman." Sabi niya sabay tango.

"Okay, po." I'm staying.

*****

"It's a good thing that you are staying with the Lacsons there in Dimasalang, iha. I know you will be safe there." Sabi naman ni Lolo sa kabilang linya.

Nang makauwi na si Mama sa Maynila ay agad silang tumawag sakin. Nandito ako sa labas ng mansion para mas malakas ang signal.

"I will be safe here po, Lolo," I smiled kahit hindi nila ako nakikita. "where's Lola?"

Nandito ako ngayon sa garden ng mansion. May nilagay akong maliit na banig sa damuhan at dun umupo. Trip ko kasing tumingin sa mga bituin ngayon.

"She's here and she wants to talk to you. Eto," Narinig ko ang mga paggalaw sa kabilang linya. "hello, Apo? Are you okay there? Did you eat dinner already?"

I smiled. "Yes, Lola. I'm fine here and I already ate. Kayo po?"

"Oh, we're done eating here. How's Donya Natanya there?"

Magkakilala nga talaga sila. Alam ni Lola yung totoong pangalan ni Donya Tanyang eh.

Magsasalita na sana ako nang may umupo sa tabi ko at pinatong ang kanyang ulo sa balikat ko. He even wrapped his arm around my waist. His hold was possessive, enough for my heart to go crazy.

"S-She's fine, Lola." I chuckled nervously. Eto kasing si Sebastian eh!

"Okay, then. We'll call you again soon, okay? Mag-iingat ka palagi diyan. Umuwi ka rin dito, okay? Mamimiss ka namin." Malambing na sabi ni Lola.

I giggled. "I will, Lola. Soon. I'll miss you too. Take care of yourselves, ha? Kiss Maximus for me."

Nagpaalam na silang lahat sakin, niloudspeaker ata nila. Natawa ako bago nagpaalam at binaba ang tawag.