Η Κατασκήνωση...

ω Man the world is really crazy

Τζακ POV
Επεξεργαζόμουν τι είχε μόλις συμβεί. Με κάλεσε. Τι να ήθελ? Δεν έπρεπε βέβαια να με απασχολεί. Εγώ ήμουν αυτός που επέλεξα να απομακρυνθώ. Τι κι αν δεν ήθελα.

Πλησίασα το παράθυρο και ένιωθα πως με τύλιγε το άρωμα της. Ήξερα πως με σκεφτόταν και μου ήταν αρκετό. Ήταν 5 κόντευε να ξημερώσει πλέον αλλά τότε ξάπλωσα.

...
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Νευρίασα μόνος τη σκέψη πως την άφησα. Πώς?  Ξανά έριξα άλλη μια μπουνιά στον τοίχο από τα νεύρα μου ώσπου άκουσα έναν περίεργο ήχο από το χέρι μου και το ένιωσα να πονάει έντονα. Πονούσε πολύ και πήγα κατευθείαν στο μπάνιο. Το έδεσα βιαστικά και κάθισα στο κρεβάτι μου. Με τα χέρια πίσω από το κεφάλι και τα γόνατα στο θώρακα μου. Ήταν μόνο 12 το πρωί και αποφάσισα να βγω έξω με τη παρέα μπας και ξεχαστώ.
"Έλα πρέπει να βγούμε." Είπα αφού απάντησε στην κλήση μου και το κανόνισα.

Περίμενα και μετά από μισή ώρα εμφανίστηκε.
"Έλα ρε τι έγινε? Καλημέρα. Ανήσυχος μου φάνηκες."
"Πάμε πλατεία, θα στα πω εκεί." Του είπα και βγήκαμε από το σπίτι μου. Φτάσαμε την πλατεία που αράζουμε κάθε φορά και καθίσαμε στο παγκάκι μας.
"Έλα λέγε τι έχεις?"
"Άσε με δεν γουστάρω να τα θυμάμαι. Καλά είμαι."
"Καλά κάτσε κάνε σαν γκόμενά."
"Δεν σε κάλεσα για να μου τα πρήξεις."
"Καλά εγώ πάω κάτσε και συζητά μόνος σου." Σηκώθηκε και του φώναξα.
"Κάτσε κάτω. Θα σου πω."
"Το ξέρα." Ψιθύρισε και κάθισε ξανά δίπλα μου ανάβοντας ένα από τα τσιγάρα του. Μου έκανε νόημα άμα θέλω και αρνήθηκα. Που κατάντησα ούτε τσιγάρο δεν τρακάρω.
"Με πήρε εχτές η Ζωή." Άρχισε να πνίγεται με τον καπνό και πριν το καταλάβω γούρλωσε τα μάτια του και με κοίταξε.
"Μην με κοιτάς έτσι."
"Τι σου είπε?" Είπε δείχνοντας ενδιαφέρον.
"Τίποτα. Αυτό είναι το θέμα."
"Τι εννοείς τίποτα? Σε θυμήθηκε μετά από τόσο καιρό και δεν είχε κότσια να μιλήσει? Πφφ." Γύρισα και του έσκασα μια αγκωνιά όχι τόσο δυνατή όσο περίμενε αφού δεν είχα σκοπό να τον πονέσω. 
"Τι κάνεις ρε βλάκα?" Είπε εκείνος.
"Μην ξαναμιλήσεις έτσι για αυτή."
"Ε αφού σε νοιάζει τόσο τότε γιατί δεν πας να τη βρεις?"
"Πως και δεν το είχα σκεφτεί εγώ πιο πριν ο μαλάκας. Α ναιιι. Γιατί προφανώς και δεν θα μου πει.. Α γεια σου Τζακ ναι χαιρομαι πάρα πολύ που με απείλησες θα ήθελα να πάμε για καφεδάκι Ουάου." Με κοίταξε ειρωνικότατα και συνέχισε.
"Είσαι πολύ χαζός πάντως. Ρε άχρηστε θα πω στην Ειρήνη να βγούμε και να φέρει και την Ζωή. Δεν θα ξέρουν πως θα έρθεις και εσύ και.. Με έπιασες τώρα?" Ε τώρα έχει κάποιο δίκιο.
"Ευχαριστώ." Του είπα πιάνοντας τον από τον ώμο και μετά από ώρα γυρίσαμε σπίτια μας.

Μπήκα στο μπάνιο αφού πρώτα έβαλα κάτι κομμάτια από το κινητό μου να ακούγονται. Έβαλα το νερό στο καυτό και το άφησα να κυλήσει πάνω μου. Ένιωθα άσχημα αλλά και υπεύθυνος ταυτόχρονα. Ήταν ασφαλής μακριά μου όσο κοντά κι αν την ήθελα.

Προσπαθούσα να την βγάλω από το μυαλό μου αλλά μάταια. Τελικά διέφυγα στην τελευταία λύση. Έβγαλα την σύργκα από το συρτάρι του δωματίου μου και αφού ακολούθησα την σωστή διαδικασία την έβαλα προσεκτικά στην φλέβα μου. Η ουσία μπήκε μέσα στο αίμα μου κάνοντας την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει και να θέλω να διασκεδάσω. Βγήκα από το σπίτι κοπανώντας την πόρτα πίσω μου και κατευθύνθηκα προς το κοντινότερο μπαρ. Είχα καιρό δεν λέω.

Μπήκα μέσα και κοίταξα την κλασική γωνία με τις κοπέλες που κάθονται κάθε φορά εκεί. Πλησίασα και κοίταξα μια από αυτές. Ήταν όμορφη αλλά ταυτόχρονα τόσο άσχημη εσωτερικά. Δεν ήταν τίποτα μπροστά σε εκείνη. Φαινόταν από μακρυά πόσο άδεια ήταν μέσα της. Παρόλα αυτά της έπιασα την κουβέντα και χωρίς παραπάνω προσπάθεια την έπιασα από την μέση και την οδήγησα στις τουαλέτες.Αυτή δεν είπε τίποτα απλά ακολουθούσε.
"Λοιπόν?" Η φωνή της έσπασε τα τύμπανα μου και χωρίς να δώσω σημασία σε τίποτα άλλο την έγδυσα και αφού έκανε το ίδιο, το φόρεσα και μπήκα μέσα της. 

Το έκανα να φαίνεται άγριο και την άκουγα που πονούσε. Δεν με ένοιαζε καθόλου πραγματικά και συνέχισα. Έκλεισα τα μάτια μου και αφού βγήκα προσεκτικά από μέσα της άρχισα να τις αφήνω σημάδια σε ολο της το σώμα. Την φιλούσα άγρια μέχρι που άνοιξα τα μάτια μου και αντί για την άγνωστη που ήταν πριν εκεί είδα εκείνη.Τα ξανα έκλεισα προσπαθώντας να συγκεντρωθώ αλλά κατέληξα στο να την σπρώξω μακρυά περνώντας την για εκείνη.
"Τι έγινε?" Άρχισα να φοράω ξανά τα ρούχα μου μέχρι που την άκουσα να λέει αυτό το πράγμα.
"Πρέπει να φύγω." Της είπα και αφού φόρεσα ξανά την μπλούζα μου βγήκα έξω. Άφησα την πόρτα πίσω μου και έφυγα.

Ήμουν ακόμη ζαλησμένος αλλά αυτή τη φορά ήξερα τι έκανα. Μάλλον, ήξερα τι ήθελα να κάνω. Πληκτρολόγησα τον αριθμό του Άγγελου και εκείνος το σήκωσε κατευθείαν. Η ώρα κόντευε 12μιση αλλά δεν μπορούσα να περιμένω άλλο.
"Φεύγουμε. Είμαι στο κλαμπ." Του είπα και κατάλαβε σίγουρα ότι είχα πάρει κάτι, αν κρίνει κανείς από την τρεμάμενη φωνή μου.

Ξαναμπήκα στο μπαρ πηγαίνοντας προς την παρέα του Άκη.
"Θέλω τη μηχανή." Είπα και εκείνος με κοίταξε με μισό μάτι.
"Που πας να μπλέξεις πάλι ?" Είπε ένας από τους φίλους του προβληματισμένος.
"Αστον. Την θέλω μέχρι..."
"Μέχρι? Μετά από την χάρη που σου έκανα έχει και μέχρι η πρόταση σου?"
"Ειναι πίσω απο το κλαμπ." Μου έδωσε τα κλειδιά και βγήκα ξανά έξω. Ο Άγγελος ήταν στον τοίχο απέναντι.

Πήγα προς τη μηχανή και την έβαλα μπρος. Πήγα απέναντι και αφού ανέβηκε και εκείνος φύγαμε.
"Τι πήρες? Να οδηγήσω εγώ?" Είπε μόλις άρχισα να οδηγώ. Τον κοίταξα με σηκωμένο το φρύδι.

"Πάντως όχι την Ζωή και σκοπεύω να την πάρω."
______________________________________
Ήταν λίγο μικρό αλλά έπρεπε να το αφήσω έτσι.
Δικό σας
Σχολιάστε απαντάω σε όλα.
💬+⭐όποιος θέλει γιατί με βοηθάει
Θενξ