ဆူး

Part 48

ေနေရာင္မ်ားျဖင့္ မေတာက္ပေသာ္လည္း ပါရီျမိဳ႕၏ မနက္ခင္းသည္ လွုပ္ရွားသြားလာေနၾကေသာ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားႏွင့္အတူ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနပါသည္။ သပ္ရပ္စြာ အ၀တ္အစား၀တ္ဆင္ထားသူမ်ား၊ ရံုး၊ အလုပ္မ်ားသို႔ သြားလာေနၾကေသာ သာမာန္လူတန္းစားမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းမ်ား၊သင္တန္းမ်ားသို႔ သြားလာေနၾကေသာ လူငယ္မ်ားသည္ ရင္ဆိုင္ရမည့္ တစ္ေန႔တာအတြက္ အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ခရီးဆက္ေနၾကသည္။

ပါရီျမိဳ႕၏ထူးျခားခ်က္မွာ အသားအေရာင္မတူညီဘဲ ကြာျခားေသာ လူမ်ားအားလံုး ေပါင္းစည္းေနထိုင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ အာဖရိကတိုက္ရွိ ႏိုင္ငံမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္အတြက္ လူမ်ိဳးေရာစပ္မွုက ျပင္သစ္တိုင္းျပည္အတြက္ အထူးအဆန္းမဟုတ္ပါ။ အသားအေရာင္သာမက ႏိုင္ငံတကာမွ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား ေပါမ်ားစြာရွိေနျခင္းကလည္း သက္ေသျပေနသည္။

ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ား မ်ားျပားလွေၾကာင္းကေတာ့ ထည့္ေျပာစရာပင္မလိုေတာ့။ ဘယ္ေနရာသြားသြား ကြဲျပားျခားနားေသာ ဘာသာစကားသံမ်ားကို ၾကားေနရသည္။ ေျမေအာက္ရထားမွတ္တိုင္မွာ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ၊ လူစည္ကားရာေနရာတိုင္းမွာ မတူညီသည့္ အသံကြဲမ်ား၊ စကားသံမ်ားကို အမွတ္တမဲ့ေနလ်ွင္ပင္ ကြဲျပားစြာ ၾကားေနရသည္။

ယခုလက္ရွိ ဒီမိုးယံတို႔ႏွစ္ေယာက္တန္းစီေနသည့္ ေနရာတြင္ေတာ့ အဆိုးဆံုးျဖစ္သည္။ ေရခဲျပင္မွ အရည္ေပ်ာ္စီးဆင္းလာေသာ ျမစ္ေခ်ာင္းတစ္ခုလို ရွည္လ်ားလြန္းသည့္ လူတန္းရွည္ၾကီးကို လွမ္းျမင္ရသည္ႏွင့္ ရင္ေမာစရာေကာင္းသည္။ အာရွပိုင္းမွ ခရီးသြားမ်ားျဖစ္သည့္ အိႏၵိယ၊ ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ ခရီးသြားအုပ္စုမ်ားကို ျမင္ရသလို အျခား ဥေရာပတိုက္မွ အလည္အပတ္လာေရာက္ၾကသူမ်ားလည္း မနည္းမေနာပါ။

သူတို႔အားလံုး Eiffel Tower ကို တက္ခြင့္ရရန္ တန္းစီေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ Tower နားေရာက္ဖို႔ လံုျခံဳေရးစစ္ေဆးခံရဖို႔အတြက္ အျပင္မွာလည္း တစ္ခါ တန္းစီခဲ့ရျပီးျပီျဖစ္သည္။ လံုျခံဳေရးကိုျဖတ္ျပီး ေမ်ွာ္စင္ေအာက္နားေရာက္မွ လက္မွတ္၀ယ္ရန္ တန္းစီေနေသာ လူတန္းကိုျမင္ရသည္မွာ ပိုျပီးရင္ေမာစရာေကာင္းသည္။ Tower ေပၚသို႔ ေျခက်င္လည္းတက္ႏိုင္သလို၊ ဓါတ္ေလွကားျဖင့္လည္း တက္ႏိုင္သည္။ ဒုတိယထပ္အထိ ေျခက်င္တက္ျပီးေနာက္မွ ထိပ္ဆံုးေရာက္သည္အထိ ဓါတ္ေလွကာႏွင့္လည္း ျပန္တက္ႏိုင္သည္။ ဘယ္လိုပဲတက္တက္ လက္မွတ္ေစ်းႏွုန္းသာ ကြာျပီး တန္းစီရတာကေတာ့ အတူတူပင္။