Manifesto

Vagon

Gitmem demek..Bu şehre kesilmiş bir ceza.
Özlemek gerek delicesine..
Özlenmeyeceğini bile bile...

Susuyorum,bir çocuğun alınganlığı nispetinde safiyane..

Sisli bir şehrin ismi yazıyor biletimin üstünde.

Pişmanlık dudak kenarında yaşanıyor.

Akla düşen, payımızıda düşseydi keşke.

İki üç sayfayı koparıp yanıma alıyorum giderken.

Kalan sayfaları okurmu diye düşünmeden edemiyorum.

Defalarca düşünsende yine de topladığım bavuluma sımsıkı sarılıyorum.

Çünkü ben ona bir mazi sığdırdım.

Toplanan her bavulun ardında, ya sevinç vardır yada hüzün.

Evet gitmek gerek..

Vagonları nefretle doldurmak,hasrete yer bırakmamak gerek.

Mahallene sırtım dönük oturuyorum.
Kalkış saatine bir kez daha bakmak istiyorum.

Titrek dudaklara acemice bir şarkı yerleştiriyorum.

Giderken bir tohum,vardığımda umuda filiz olmak istiyorum.

Şehir gittikçe hızlanıyor ve öylece akıp gidiyor.

Ve sonra bir gazete küpürü çarpıyor gözüme..

Ray dan çıkan tren diye başlıyor yazı...

Ne garip...

                         İNSTAGRAM
                          Muratgur33