Ακολούθησε Με.

1.4K 113 41
                                    

Ντρακο

Μία εβδομάδα αργότερα

Επιτέλους είχε αρχίσει να έρχεται ο χειμώνας. Ο Νοέμβρης ήταν εδώ πιο παγερός από ποτέ. Έλυσα την γραβάτα μου στα γρήγορα και την πέταξα στο κρεβάτι. Το μάθημα των φίλτρων σήμερα ήταν πραγματικά ζόρικο. Ξάπλωσα στο κρεβάτι ελπίζοντας πως ο Γκοιλ θα αργήσει να γυρίσει και αυτή η υπέροχη ησυχία θα έμενε λίγο ακόμη. Έκλεισα τα μάτια μου. Ένας έντονος ψίθυρος ακουγόταν από τον διάδρομο. Σηκώθηκα και κόλλησα το αυτί μου στην πόρτα του δωματίου μου. Ο ψίθυρος έγινε φωνές. Οικίες φωνές.

"Θα μου πεις τι κάνεις εσύ εδώ??"

Ο Μπέντζαμιν? Μάλλον ναι. Ο τύπος είναι πιο ηλιθιος και από τον Ουεσλι.

"Δεν θα σου δώσω λογαριασμό!"

Αδιαμφισβητητα η Γκρειντζερ. Την ενοχλητική 'τα ξέρω όλα' φωνή της την αναγνώριζα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες.

Όντως όμως τι έκανε εδώ? Μία εβδομάδα τώρα ήταν σαν να πέθανα για εκείνη και καλά έκανε δηλαδή.

"Ωω ναι θα μου δώσεις Γκρειντζερ! Είσαι στους αντρικους χιτωνες του Σλιθεριν αν δεν το έχεις καταλάβει.. Αν δεν δώσεις σε εμένα λογαριασμό θα δώσεις στη ΜακΓκονακαλ!"

Είχε ένα δίκιο ο τύπος. Στην τελική αν κατάφερνε να την διώξει θα έσωζε το δικό μου βράδυ.

" Ω κάνε μας την χάρη! Πες τον στη ΜακΓκονακαλ να με κάνει ντα! "

Μάλλον το βράδυ μου δεν σώζεται με τίποτα.

Άκουσα έναν έντονο γδουπο σαν κάτι να προσγειώθηκε με δύναμη στον τοίχο.

"Μία λασποαιματη σαν εσένα μολύνει τους διαδρόμους του Σλιθεριν. Καν' την Γκρειντζερ. "

" Φύγε από πάνω μου ηλιθιε! "

Η φωνή της ακούστηκε σαν γρυλισμα. Αν έβγαινα τώρα θα καταλαβαιναν πως κρυφακουγα. Ω μεγάλη κοπέλα είναι, ας τα βγάλει πέρα μόνη της.

"Γιατί τι θα κάνεις? Θα το πεις στον Ουεσλι? Ίσως αν κάνεις κάτι για εμένα να σε αφήσω να περιπλανηθεις στους διαδρόμους του Σλιθεριν.. Αν έρθεις πρώτα από το δωμάτιο μου.."

Η φωνή του ήταν σιγανή και σιχαμερη. Ένιωσα το αίμα μου να πιέζει κάθε κύτταρο μου. Πετάχτηκα από το δωμάτιο και τον είδα να πιέζει το σώμα της στον τειχο. Τον εσπρωχνε να φύγει από πάνω της μα ήταν πολύ πιο μεγαλόσωμος από εκείνη.

Ερμιόνη

Το βάρος του με πίεζε, η ανάσα του μύριζε άσχημα. Πώς έμπλεξα έτσι? Έβαλα όλη μου την δύναμη μα δεν κινήθηκε εκατοστό από πάνω μου. Εσκυψα το κεφάλι ώστε η αναπνοή του να μην χτυπάει την μύτη μου. Τι έκανε ο ηλιθιος εδώ? Γιατί δεν ήταν με τους υπόλοιπους στην τραπεζαρία?

After War. {Dramione} Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα