Willford Boarding School

Chapter 1: School's Looser

" Kei Smith Mundalle is in the Philippines! Gulat na gulat ang buong sambayanang Pilipino ng makunan ito ng litrato sa NAIA. Hindi makapaniwa ang lahat na ang isang-- "

Mabilis kong pinatay ang TV at nagmamadaling lumabas ng kwarto. Fuck! I'm going to be late! Good thing this is a boarding school and my class is in the next building.

Shit! My glasses!

Muntik ko ng sabunutan ang sarili ko sa sobrang inis. Buti nalang nakapagpiggil ako. Aba! Ang hirap kayang i braid nitong buhok ko.

Pumasok ulit ako ng kwarto at sinuot ang salamin kong naiwan ko sa lamesa. Good to go!

" hey looser! "

Hey ugly!

Syempre hindi ko sinabi yun. Ano ako tanga?

" b-b-bakit? " fuck! Im the best actress. But seriously, mahirap mag bulol bulol-an.

" fix your tongue looser.! Where's my assignment "

Crap! In the name of ___

Nakalimutan ko!

" i-im s-sorry . Hindi ko n-nagawa "

" what??! Bakit di mo ginawa?? "

E sa nakalimutan ko diba? Wala ka bang kamay para gumawa ng sarili mo? Oh! I forgot, wala ka palang utak kaya di ka makakagawa!

Syempre timpi lang , di ko sasabhin yan. Sa utak nalang kita i mumurder!l

" k-kase -- "

" what's happening here? "

Here comes Ms. President..

" hmm nothing Pres. May tinatanong lang kami kay Loos-- Louise"

Damn you?! My name is not Louise!

" go back to your classes! "

" yes, pres. " bago sya umalis ay tiningnan muna nya ako ng masama. I almost rolled my eyes.

" ikaw? Ano pang ginagawa mo dito? Go back to your class too ! " ang sungit talaga ng babaeng to. Maganda nga, hindi naman marunong ngumiti.

" actually, i was on my way until those bi-- y-yes Pres. U-Una na ako "

Holy cow! Muntik na!

" wait! "

Shit! Shit!

" y-yes? " tiningnan nya ako ng matagal bago umiling.

" never mind. "

Naka hinga ako ng maluwag at tumuloy na para sa klase ko. Akala ko naka halata sya. Tatlong taon akong naka survive at ilang buwan nalang ay matatapos na tong pag kukunwari ko. This deal is crazy but, it makes my life fun. I am being bullied at never pa akong nag snap. Hindi ako makakapayag na matalo ako. That crazy best friend of mine is still hanging like me in her school. Katulad ko ay wala pa ding nakakahalata na nag papanggap lang kami. Sa totoo lang, matinding pag titimpi ang ginagawa ko para hindi ko sila masapak.

I'm gaining patience.

Thank God! Wala pa yung prof namin. Papunta na ako sa upuan ko mg mapansin ang maka hulugang tingin at ngiti ng ibang classmates ko. Especially james who has been my greatest bully ever since i came into college.

Nakita ko yung paa nya na naka harang sa daan ko. Gusto nya akong madapa. My God! That's so elementary! But i have no choice. Kahit elementary, high school o college pa yan.. Kailangan kong madapa.

Dumiretso ako at nag panggap na nadapa. pero bago yun inapakan ko ang paa nya at nilagay ko ang buong bigat ko bago ako nadapa.

Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang sariling tumawa. Actually naiiyak na ako sa pag pipigil. Kitang kita ko kung paanong umasim ang mukha nito sa sakit. Pero dahil ayaw nyang mapahiya ay nag pigil itong mapasigaw. Tumawa ang lahat pero ang kaibahan lang ay ako ang tinatawanan nila.