"မမေလး…. မဂၤလာလက္ေဆာင္ေတြက အမ်ားႀကီးပဲေနာ္…"
မိမိေရွ႕တြင္ ရွိေနသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို မို႔ရန္ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မထိ။ ပစၥည္းတန္ဖိုးက စိတ္ျဖင့္မွန္းၾကည့္တာေတာင္ ဟိုေခတ္မွာသာဆို သူမေဘာစိျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ အားရွီကေတာ့ ပစၥည္းမ်ားကို ဝမ္းသာအားရ ၾကည့္ေနသည္မွာ မ်က္လံုးမ်ားပင္ ကၽြတ္ေတာ့မည္။ အခန္းတစ္ခုလံုး ျပည့္လွ်ံေနသည့္ မဂၤလာလက္ေဆာင္မ်ားကို သခင္မေလးက သူမႏွင့္ လားလားမွ် မဆိုင္သလိုေနေနသည္ကိုေတြ႕ေတာ့ အားရွီ မို႔ရန္နား ေလွ်ာက္သြားၿပီး
"မမေလး… နည္းနည္းေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ၾကည့္ပါဦး…."
"ငါ စိတ္မဝင္စားဘူး…"
"ဒါေပမယ့္ မမေလးရယ္…"
"အားရွီ… ငါ စိတ္တိုေနတယ္… နင္ခဏေလးေလာက္ တိတ္တိတ္ေနေပးလုိ႔ ရမလား…."
"ဟုတ္… ဟုတ္ကဲ့…"
အားရွီ ဒီေလာက္ေတာင္ သခင္မေလးအေပၚ မသိတတ္ရေကာင္းလားဟု ဆိုကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ ရိုက္ခ်င္သြားသည္။ မုိ႔ရန္ႏွင့္ အားရွီတို႔အၾကား တိတ္ဆိတ္မႈက အေမႊးတိုင္ တစ္တိုင္စာခန္႔ေလာက္ လႊမ္းမိုးၿပီးေနာက္ မို႔ရန္ သူမသိလုိသည္တို႔ကို အားရွီမ်ား သိမလားဟု ေမးခ်င္လာသျဖင့္
"အားရွီ…."
"ရွိပါတယ္… မမေလး…."
"နင္ စုန္႔ခ်င္းလ်ိဳအေၾကာင္း ၾကားဖူးလား…"
"အမတ္စုန္႔သား အေၾကာင္း သိပ္မသိပ္ပါဘူး မမေလး…"
"နင္ သိသေလာက္ နည္းနည္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ င့ါကို ေျပာျပ…"
"ဟုတ္… အမတ္စုန္႔သားက အားရွီသိသေလာက္ နည္းနည္းျမာေပြတယ္… ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ သူနဲ႔ မတြဲဖူးတဲ့ သခင္မေလးေတြ မရွိသေလာက္ ရွားပါတယ္…"
"ျမာေပြတယ္…. ဟုတ္လား…"
"ဟုတ္…"
မုိ႔ရန္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လုိက္သည္။ ကံက မေကာင္းပါဘူးဆိုေနမွ ျမာေပြတတ္သည့္ ေယာက်္ားႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ကိန္း ထပ္ဆိုက္သည္။ Old frame က ေငြမက္သည္။ အခု ကိုယ္ရမည့္ ေယာက်္ားက ေပါက္စီႏွင့္ စမူဆာ ႀကိဳက္သည္။ ဘယ္လုိဘဝမ်ိဳးပါလိမ့္။ ရုပ္ဆိုးသြားေလာက္ေအာင္ မ်က္ႏွာကို မဲ့သည္။
"ဟိုေမြးစားသမီး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔က် မေပးစားဘဲနဲ႔ ငါ့က် ဒီဘဲငေပြးနဲ႔ ယူခိုင္းတယ္… ေအမကိုက္ရင္ ကံေကာင္း…"
ဘဲငေပြး… ေအကိုက္တယ္…??? မမေလး ဘာေတြ ေျပာေနတာပါလိမ့္။ အားရွီ ထုိစကားလံုးမ်ား၏ အဓိပၸာယ္ကို ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူမ နားမလည္။ သို႔ေပမယ့္ သူမသိထားသည္ကိုေတာ့ ဆက္ေျပာရမည္။
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
