"Deniz ile gökyüzünü ayıran o ince çizgiye astım hayallerimi. Bazen bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi. Bazen de yağmur yağdı, damlalar değdi tenime. Umut en güçlü silahımdı. Ben hep bekledim, o hiç gelmeyen gemiyi. Geleceği günün hayaliyle, ne dün...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Deniz'im,
Seninle geçen her ay sana mektup yazmaya iyiden iyiye alıştım artık. Cidden, bu mektuplar eline ne zaman geçer hiç bilmiyorum. Ama yazmak bilirsin ki benim için her zaman en iyi terapi olmuştur. Sanırım en iyi ikinci terapi demeliydim; çünkü en iyi terapi sana sarılmak! Bana o kadar iyi geliyorsun ki... Seninleyken ruhumu söndürülen bir mumun fitilinden havaya doğru süzülen ince duman gibi hissediyorum; öylesine hafif... ve özgür.
Daha önce kimseye dokunamayan ben, şimdi sana dokunamamaktan korkuyorum. Saçlarında parmaklarımı dolandırmak, kokunu içime çekmek, kollarımla seni sarmak, başımı göğsüne yaslayıp benim için atan kalbinin sesini dinlemek... ve tüm bunları yaparken bir an bile rahatsızlık duymayıp aksine huzurla dolmak. Bu o kadar mükemmel bir şey ki! Beni sen iyileştirdin Deniz, sevginle sardın beni ve bak, geçti tüm yaralarım.
Seni o kadar çok seviyorum ki... Şükretmek istedikçe gözlerim doluyor. Sen aklıma geldikçe güzelliğine ağlamak istiyorum.
Bazen benim o yumruk kadar kalbim senin sevgine yetmeyecek sanıyorum.
Ölçüsüz ve sınırsızca seviyorum seni. Mavi'n. Senin Mavi'n.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
