She can see the future, her name is Jill Morie. They are Peculiars, they exist. And this is their tale.
*****
Jill Morie, the girl who can see the future, never wants her power and believes that every event in the universe is already determined...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"JILL gising." May yumuyugyog sa balikat ko, ginigising pala 'ko ni Aya na katabi ko, nasa Sentral City na ba kami? "Jill, uyy, Jill." Dinilat ko yung mga mata ko, pero base sa nakikita ko sa labas ng bintana mukhang hindi pa kami nakakarating ng siyudad, at tuluyan ng nakain ng dilim ang liwanag.
"Bakit nakahinto yung bus?" tanong ko.
"Nagkaroon ng problema eh, inaayos pa nung manong yung bus, nagtawag din ata ng tulong." Kung sinuswerte nga naman, nasira ang private bus ng school namin? "Medyo matatagalan pa ata bago maayos ulit." Great. So maghihintay kami buong magdamag dito? How I wish na i-exempt nila kami bukas sa klase dahil sa late na uwi.
"Anong oras na, Aya?"
"Ahh, magseseven na."
Pumikit ako para matulog pero hindi ko na magawa, "Nasaan na raw ba tayo?"
"Nasa San Isidro na, malapit na tayo sa Sentral kaunting kembot na lang, kung hindi lang talaga nasira 'tong bulok na bus ng White Knights kanina pa sana tayo nakauwi." Halata namang gustong makipagdaldalan ni Aya pero mas gusto kong matulog kaso nga lang nawala na talaga yung antok ko, "Sulit naman yung pagod ngayong araw, ang saya kayang tumulong sa mga kyoti na bata, nakakaawa nga lang sila."
"Yeah." Iyon lang nasagot ko, hindi ko alam kung pagod ako o sadyang tinatamad lang ako makipag-usap sa kanya.
"Oo nga pala, Jill, may tanong ako sa'yo." humarap siya sa'kin habang nakasandal sa upuan, "Kanina ang tagal mong bumalik nung inutusan ka ni Miss M na tawagin si Miss Karen, anong nangyari?" siguro para lang makapag-isip ng topic iyan yung tinanong niya.
"Wala naman, kinausap kasi siya nung Director nung ampunan kaya natagalan."
"Ahhh." Tatangu-tango siya at parang may gusto pang marinig na iba, "Akala ko kung ano na namang kawirdohan yung nangyari sa'yo." Tumawa siya, parang normal na lang sa kanya na may mangyaring kakaiba sa'kin. Immune ba ang tawag don?
"Sssh! Ingay-ingay natutulog yung tao rito!" si Tadeo.
"Woow, tao ka pala."
"Heh, babaeng manok."
Come to think of it, Director Emilia called Miss Karen 'Beatrice' for some reasons, and the most intriguing part, yung sinabi nung director na ikamusta na lang siya sa asawa ni Miss, like what the hell was that? Kailangan ko bang sabihin kila Aya yung nalaman ko? Should I keep this to myself? O hayaan ko na lang dahil parang kahit saan 'ata ako magpunta hindi ako lulubayan ng mga ganitong palaisipan.
Sa totoo lang, pagod na ko sa pag-iisip ng kung anu-ano, wala pa rin akong nahahanap na mga sagot hanggang ngayon. Yung blog, yung Memoire, everything's so messed up. Si Stephen na kaisa-isang taong magbibigay sana ng sagot, nawala pa yung alaala niya. This is so frustrating.
