We kennen allemaal wel die klootzak die een selfie maakt als je om een foto vraagt. Om het af te maken, kom je er ook achteraf pas achter als je je mobiel terug krijgt. Voor Dani is juist precies die ene lelijke onderkinselfie misschien wel haar red...
'Denk je dat ik niet bij haar wil zijn?' Levi draait zich niet naar Dani om, maar hij slaat ook haar hand niet weg. Hij veegt voorzichtig zijn tranen weg. 'Denk je dat ik dit gepland heb?' Weer gaat hij met zijn onderarm langs zijn ogen. 'Ik ga verhuizen, Dani.' Dan pas draait Levi zich naar haar om. Zijn ogen zijn rood, zijn wallen nat van de tranen en zijn lippen trillen.
'Ik ga verhuizen naar Noorwegen en kom niet meer terug.'
--
Aflevering 2: c'est moi POV
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ken je dat verhaal over dat meisje die verliefd dacht te zijn op de populaire jongen, maar dan ineens diep van binnen beseft dat zij verliefd is op haar beste vriend?
Ha. Plottwist. Niet dit verhaal. Ironisch genoeg is in mijn verhaal de beste vriend óók nog de populaire. Ha, ironie. Leuk allemaal. Supertof. Love my life.
Ik haat het cliché verhaal trouwens. Niet eens alleen, omdat het niet realistisch is. (Want hallo, zie mij honderd procent eenzaam en gefriendzoned zijn). Het is meer dat het zo vaak wordt verteld. Flikker op met je verliefde gedoe. Kan je niet een verhaal schrijven over een single meisje en een single dude die hartstikke chill waren in het leven? The end. Een beetje als Peter Pan. Hartstikke platonisch. Gewoon een kerel die denkt dat hij een vogel is en een trio kinderen ontvoerd om met een pedo piraat te vechten.
Ik moet zeggen. Kapitein Haak lijkt me wel een beter uiterlijk hebben dan Peter Pan met zijn rare groene pak. Een lekker baardje, zwoele blik en interessante kijk op fasion. Als iemand pedo moet zijn, geef me dan meer een pedo piraat. Peter Pan, nee daar heb ik geen goede woorden voor. Met een pak zo vaag moet haast wel gekke vetrollen laten onderduiken. Of misschien is het geen groen pak, maar groene veren. Niet echt mijn ding trouwens: vogeljongens. Niet mijn seksualiteit. Meer hetero dan vogelero, denk ik, mijn seksualiteit is nog niet vastgesteld. Vraag me trouwens niet waarom ik Jake wel in zo'n gek strak pakje rond zie rennen. Heb die knul nooit echt gemogen.
Oké. Oké. Terug naar mij. Ik moet even toegeven dat door mijn gezonde seksleven, of nouja sletleven als je dat liever wil zeggen, het misschien een heel klein beetje door mezelf komt dat ik in mijn uppie door het leven gaat. Ik heb het sowieso ook niet laten weten dat ik verliefd ben, naast mijn moeder, maar dat maakt me niet veel socialer. Ik heb het overwogen Dani te vertellen, maar die had zich al verstikt in meer dan genoeg drama. Hoe graag ik haar dan ook kopje onder drama wil zetten met de mijne, een vaag stemmetje in mijn zwarte ziel fluisterde het niet te doen. En om mezelf af en toe even een goed persoon te laten voelen, moet ik daar af en toe naar luisteren. Het was een hartstikke egoïstische daad dus. Zoals het hoort.
