Wiersze zdobione uczuciami

Obserwujący człowieka wrak

Kopnę piłkę na mokrej trawie,
czy dobrze, że świetnie sie bawie?
Morskie fale będą podmywać brzegi,
po ulicach parady i biegi.

Ludzie chodzą wąskimi drogami,
zwierzęta chodzące wielkimi łąkami.

O tak.
Poczuć życia smak.
O tak.
Tlenu mi nie jest brak.
O tak.
Z uśmiechem człowieka wrak.
O tak.
Smak życiu dodaje mak.

Wymijam inne łodzie moją motorówką,
Szybka tak, że mam droge krótką.
Motyl przez okno do domu wleci,
wypuszczą z rączek malutkie dzieci.

Konie będą biegać z jeźdźcami,
na pikniku dzieci z rodzicami.
Na ławkach w parku zakochane pary,
dla dzieci chorych przecudne dary.

Ja będę obserwować- człowieka wrak,
tylko mi jeszcze budyniu brak.