Territorial Men 2: Drake Villafuente (Published Under LIB BARE)

19 ~ Tied Up

CHAPTER NINETEEN

"IT WAS just a dream baby. It won't happen again. I promise you now. I would never leave you, again."

Alexza keep stroking Blake's hair with her fingers and saying that words to calm him. Hindi maampat ang pag-hikbi nito at ayaw ng humiwalay sa kanya. Kapit na kapit na halos mangawit na siya sa posisyon nila.

"It felt so real, mommy. It wasn't just a dream for me. You will left me again..." Umiling-iling ito sa leeg niya. "I don't want that to happen."

"I told you, it won't happen again. See, I'm here naman di ba? Magkayakap pa nga tayo."

Blake shook his head again and again. It seems like it's hard for him to believe on her. Unti-unti ay naliliwanagan na siya sa ikinikilos ng anak. Blake doesn't trust her words anymore. Kumirot ang puso niya at nahihirapan na nag-angat ng tingin kay Drake.

He's towering them with his around 6'1 or 6'2 height and his wide muscular built. He was carefully watching them. He is letting her to calm his son for a quite moment.

Drake suddenly squatted and caress his son's hair. Pinag-gigitnaan nila ang anak.

"Son, listen, it was just a dream. Okay? A bad dream. Let's go home."

Mariin na umiling-iling ulit si Blake at yumakap sa leeg niya ng mahigpit na halos masakal na siya. Napangiwi siya at maagap na hinawakan ang maliliit nitong braso upang kahit papano ay maluwagan sana ngunit mas lalo lang humigpit ang pagkakaukbit sa kanya niyon.

"I don't want to go home without mommy! If it was really a dream and if it would not happen again, then, she should go home with us daddy!"

Napasuklay sa buhok niya si Drake na tila ba mapuputol na ang pasensya. He looks exhaustedly gorgeous. It was a long day for him and he should be resting now, but here he is, dealing with his son who's having a tantrums.

"You've been a bad boy for how many days now Blake. These wasn't good." Mainit na ulo na sabi ni Drake. "Why did you have to do all of these to me, huh?"

Blake body is shaking and he's starting to cry again. "I'm sorry daddy. I'm sorry..." patuloy ang pag-iyak ng anak na nakayakap sa kanya na pati siya ay naiiyak na rin.

"Let's go home!"

Napaigtad si Blake sa galit na boses ng ama pero hindi ito nagpatinag. Lalong humigpit ang yakap sa kanya na para bang doon lang kumukuha ng lakas.

Matalim na tinignan niya si Drake at tumayo karga si Blake.

"Let's go home." Mariin at iritadong sambit niya habang galit na tinitignan pa rin ang lalaki.

Hindi niya na ito hinintay pang makapagsalita at bumaba na ng hagdan. Paglabas niya sa pinto ay niyakap kaagad sila ng malamig na hangin at may mararahan na ambon na tumama sa kanila.

"Tahan na, sasama ako sa bahay niyo, okay? Huwag ka ng umiyak..." Masuyong alo niya kay Blake, sa pagpigil ng iyak nito ay nahihirapan na sa paghikbi. Ngumuso siya, nasasaktan para dito. "Hindi natin bati 'yang daddy mo. Hindi ko 'yan papansinin."

"H-Hindi mo rin siya ikikiss..." hikbi na sabi ni Blake.

"Hindi ko siya ikikiss. I don't kiss a monster."

"Hindi rin ako hahalik sa mga paasa." Sa likod niya ay narinig niyang sabi ni Drake at nilampasan sila.

"Siguraduhin mo lang!" Pahabol na sambit niya, nakaarko ang isang kilay.

Tinakbo ni Drake ang sasakyan nitong nasa parking lot ng bahay. Pinaandar iyon hanggang sa medyo makalapit na sa kanila.

Nakasimangot siyang pumasok sa backseat na karga si Blake. Kahit nasa byahe na sila ay nakakandong at nakayakap pa rin ang anak sa kanya na para bang naninigurado na hindi nga talaga siya aalis. As if that she has a plan to leave them again. No way!