Zawgyi
အေမွာင္ခ်ထားတဲ့အခန္းထဲမွာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကြၽန္ေတာ္ေနတယ္။
စိတ္ပူေနတဲ့အေမ့ကို ကြၽန္ေတာ္လုံလုံေလာက္ေလာက္နာက်င္ပစ္ဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ အေမကငိုၿပီးအေဖကရယ္တယ္။ သိပ္ေတာ့လည္းမဆန္းပါဘူး ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ့ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာေတြလိုပါပဲ။
နိမ့္တဲ့ေနရာမွာသိပ္နိမ့္ၿပီး ျမင့္တဲ့ေနရာမွာသိပ္ျမင့္တာေနရင္း
ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္တဲ့ Drama ေတြမဆိုစေလာက္႐ိုက္မိတာကလြဲလို႔ အမွန္တရားအေၾကာင္းေတြပဲကြၽန္ေတာ္ ခ်ခင္းျဖစ္မိပါတယ္။
ကိုကို .......
ဒီစကားလုံး...
ဒီအေခၚအေဝၚ.....
ဒီအသုံးအႏႈန္းမ်ိဳးကို လုံးဝေမ့ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ဖို႔
ေလာေလာဆယ္ကြၽန္ေတာ္အႀကိမ္ေရမ်ားမ်ားေခၚထားမွ
ျဖစ္မယ္။ ေမေမ့ကိုကြၽန္ေတာ္ေျပာပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ နာက်င္ေနဖို႔ လုံလုံေလာက္ေလာက္ပစ္ထားေပးပါလို႔။
ကိုကိုေရ .......
ပါပါးကေမးတယ္
" မင္း အရက္ေသာက္ခ်င္လား" တဲ့
ကြၽန္ေတာ္ၿပဳံးျပၿပီးျငင္းေတာ့ ပါပါးကထပ္ရယ္တယ္။
ပါပါးရယ္တာမျမင္ရတာသိပ္ၾကာေနၿပီကိုကို။ အဲ့ဒီအတြက္ကိုကို႔ကို သြယ္ဝိုက္ၿပီးေတာ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အရက္ေသာက္လို႔ေမ့သြားမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္
အရက္ခ်က္စက္႐ုံေထာင္မယ္ကိုကို။ မမူးမခ်င္းေသာက္မယ္။ မူးၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိေသာက္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုကိုကအိမ္မက္ထဲထိလိုက္လာတာေတာ့သိပ္ခက္တာပဲ။
ကြၽန္ေတာ့မွၿပိဳလဲခြင့္ေတာ့ရွိတယ္မဟုတ္လားကိုကို.....။
အတုန္းအ႐ုံးၿပိဳလဲတာမ်ိဳးေပါ့။
ဘဝမယ္ဘာဆိုဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္စရာလက္က်န္မရွိေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္လြတ္စပါယ္စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ၿပိဳလဲခ်လိုက္တယ္။ ေပြ႕ဖက္သူကင္းတဲ့ အထီးက်န္က်န္ညေနေတြဟာ တကိုယ္ရည္စာ အကန႔္အသတ္မဲ့ လြမ္းပစ္လိုက္ဖို႔ေတာ့သင့္ေတာ္ပါရဲ႕ေနာ္။
YOU ARE READING
မပြိုသောကောင်းကင်၊မကြွေသောကြယ်
Romanceမပြိုဆင်းနိုင်သောကောင်းကင်ထံပါး ထာဝရမကြွေသောကြယ်အစုအဝေးများဖြင့် မဆုံးသောမျှော်လင့်ခြင်းများအပ်နှင်းခဲ့သည် နှလုံးသား၏အနက်ရှိုင်းဆုံးတွင်တည်ရှိစေ....... Cover Design by Moe Yeik Nyo
