Χάρι Πότερ : Η αγάπη ενός θανατοφάγου

Περίπου 11 χρόνια αργότερα

<< έχω κάνει πολλές υποχωρήσεις σε πολλά θέματα αλλά σε αυτό είμαι κάθετη δεν θα στείλω τον μοναχογιό στην άλλη άκρη της γής >> του είπε με ύφος τόσο απόλυτο που του φάνηκε λες και η Μπέλατριξ είχε πάρει την θέση της γυναίκας του << Σιση μου πίστεψε με είναι το καλύτερο και για σένα και τον Ντράκο >> έκανε την τελευταία του προσπάθεια για να την μεταπείσει << τι είναι καλύτερο για τον Ντράκο Λούσιους να μάθει απο παιδί τις σκότωνες τέχνες?? Και το δικό μου καλό ποιό είναι να αποχωριστώ το μοναδικό μου παιδί?? Να το στείλω τόσα χιλιόμετρα μακρυά?? Οχι ο Ντράκο θα πάει στο καλύτερο σχολείο μαγείας το Χόγκουαρτς εκεί που πήγαμε και εμείς και γονείς μας εκεί που... >> λύγισε... Τα μάτια της βουρκωσαν ένοιωθε σαν να μην πέρασε ούτε μέρα απο τότε << σε ερωτεύτηκα εκεί σε αγάπησα αυτό το μέρος κουβαλάει την ιστορία μας και είναι ένα κομάτι της ζωής μου που δεν θέλω να ξεχάσω >> είχε νικήσει το κατάλαβε όταν έφυγε έφευγε γιατί έχανε το έκανε συνέχεια δεν ηταν ο ίδιος από τότε που έγινε θανατοφάγος αυτή δεν έγινε ποτέ δεν την άφησε ήθελε αν γίνει κάτι να υπάρχει τουλάχιστον αυτή για να προσέχει τον γιό τους. << Νομίζω οτι αφήσαμε μια κουβέντα στην μέση κύριε Μαλφόι >> του είπε με ύφος ενώ είχε μπεί στο γραφείο του και είχε κάτσει στην καρέκλα απέναντι του << Αφού κυρία Μαλφόι ξερεις ότι πέρασε το δικό σου γιατί με παιδεύεις?? >> είπε << Διασκεδάζω την νίκη μου νομίζω εχω το δικαίωμα >> << τελικά ξέρεις ποιό είναι το μεγάλο μου λάθος?? >> σηκώθηκε έκανε το γύρο του δρυινου γραφείου για να βρεθεί πίσω απο την καρέκλα του << ποιό? >> τον ρώτησε, εκείνος της έπιασε τον καρπό την τράβηξε απαλά προς το μέρος του εκείνη βολεύτηκε στα πόδια του και κουρνισε στην αγκαλιά του << που δεν σε έβαλα στις επιχειρήσεις ξέρεις σου πάει πολύ το στυλ της σιδηρας κυρίας σε κάνει ακόμα ποιό όμορφη >> το χτύπημα στην πόρτα πρόδωσε τον μικρό τους επισκέπτη << Μαμά, μπαμπά ήρθε το γράμμα μου >> δεν περίμενε να ακούσει το εμπρός απο τον πατέρα του πράγμα που σε άλλη περίπτωση θα εξόργιζε τον Λούσιους αλλά την συγκεκριμένη στιγμή καταλάβαινε όλοι οι μάγοι σε αυτην την ηλικία αυτό περιμένουν το γράμμα τους. Η Ναρκύσσα σηκώθηκε απο τα πόδια του Λούσιους και πλησίασε τον γιό της και τον τράβηξε προς μια απο τις καρέκλες του γραφείου κάθησε και τον πήρε αγκαλιά ενώ ο Λούσιους στάθηκε όρθιος πίσω απο την καρέκλα << δως μου το γράμμα να το δω >> του είπε η Ναρκυσσα και αυτός της το έδωσε αμέσως << Λοιπον εγώ λέω να γράψω σήμερα στην καθηγήτρια Μακγκονακαλ και αύριο να πάμε στην διαγώνιο αλέα για ψώνια εσείς τι λέτε?? >> ρώτησε << όχι μαμά σήμερα θα πάμε για ψώνια και αύριο θα γράψεις στην Μακγκονακαλ >> μα αγάπη μου δεν προλαβαίνουμε σήμερα >> << εγω και ο μπαμπά είμαστε έτοιμοι εσύ μόνο πρέπει να ετοιμαστείς >> δεν μπορούσε να μην χαμογελάσει με κατανόηση ήταν σχεδόν ο ίδιος διάλογος που έκανε κάποτε με την μητέρα της σκούπισε βιαστικά ένα δάκρυ που απείλησε να χαλάσει το προσεγμένο μακιγιάζ της κοίταξε τον Λούσιους που στεκόταν ακόμα πίσω της << σε 10 λεπτά θα είμαι έτοιμη >> είπε κατέβασε τον Ντάκο απο την αγκαλιά της και προχώρησε προς την έξοδο του γραφείου ο Λούσιους την ακολούθησε έφτασαν στο δωμάτιο έκλεισε την πόρτα και την άρπαξε στην αγκαλιά του << Λούσιους σταμάτα το παιδί περιμένει να φύγουμε >> είπε και τον φίλησε << αμα μου δώσεις και ένα φίλη ακόμα μπορεί και να σε αφήσω >> τον φίλησε ξανά το χέρι της μπλέχτηκε στα μαλλιά του το φίλη έγινε πιο βαθύ πιο απαιτητικό εκείνη την στιγμή τον έσπρωξε απαλά << είπαμε ενά φιλί το παιδί κάτω μας περιμένει >> πήρε απο την ντουλάπα ενα μαύρο - μωβ φόρεμα και το φόρεσε και έφτιαξε τα μαλλιά της << ειμαι έτοιμη πάμε ? >> << πάμε >> είπε και την τράβηξε στην αγκαλιά του την σήκωσε βγήκαν απο το δωμάτιο και κατέβηκαν στο σαλόνι << μπαμπά γιατί έχεις αγκαλιά την μαμά?? >> ρώτησε ο Ντράκο που τους είδε να κατεβαίνουν << γιατί αγάπη μου τα παππούτσια μου έχουν πολυ ψιλό τακούνι και ο μπαμπάς φοβήθηκε μην στραβοπατήσω στις σκάλες και γι αυτό με πήρε αγκαλιά >> είπε με αμηχανία << πάμε τώρα? >> << πάμε >>

-----------------------------------------------------------

Καλέ θυμήθηκα να ανεβάσω κεφάλαιο.

Σόρι που δεν ανέβασα αλλά μου έπεσε λίγο βαρύ το λύκειο και... Καταλαβαίνετε.

Εύχομαι να σας άρεσε το κεφάλαιο και σας ενημερώνω ότι απο το επόμενο κεφάλαιο θα το πάω μετά τον πόλεμο

Φιλάκια 😘😘😘

Αντος. 🙋🙋🙋🙋🙋