Pseudowiersze

30. Samokrytyczność

Kiedy nie dościgasz żadnej z dziewczyn

Żadnej z kobiet

Umysł nie dość bystry

Humor nie dość cięty

Uroda jest przeciętna

Zawziętość też przesadna

Za nudna

I niezgrabna

Zbyt niezdarna

I bezczelna

Wstydu nie ma

Dobrą pracą się nie ima

Talentu brak

Pełen egoizmu wrak

Dziwnych myśli głowa

Niepoprawnych obietnic umowa

Nieznoszące sprzeciwu słowa

Pożądania głos

Ucieczka o mały włos

Strachliwości moc

Zakryć się, pod koc

Opętany wzrok

Byle nie zostawił zwłok

Lęk niewystarczania

Odrzucenia

Bycia niedostatecznie dobrą

Bycia zanadto zwykłą

Nieświatową

Pamiętliwą

Naiwną

Ale i brudną

Wkurzającą

I zbyt mylącą

Zawsze jakoś nie tak

Chciałoby się zniknąć, położyć na wznak

Nie myśleć

By wstać

Potrzebny jest ktoś

Kto odbierze nam lęki

Wzrok też, na chwilę

By poznać smak życia

I kto serce nasze ociepli swą dłonią

Nie robiąc pułapek po kryjomu

Kto zostanie z nami do końca

Kto słabości nie odrzuca, jak wielu

Kto pragnie nas takich, jakich zastał

Kto będzie odbierał naszą pomoc

Kto na nasz widok by kraśniał

Na kogo by się patrzyło, trwoniąc noc

Przez kogo serce bije tak szybko

Kto jest silny, nie licząc wad kilku

Kogo by się ratowało, zanim jego ciało zamilkło

Kto nie odejdzie, choćby cierpiał z wysiłku

Lecz czy ktoś taki nadejdzie?

Czy ktoś taki wyciągnie nas z naszego pomyślunku?

Czy da radę?

Czekam

Czy przyjdziesz? Czy zostaniesz?

Czy uciekniesz, kiedy zasnę?

A może cały czas tylko śniłam o tobie?