"Ελ" ακούω μία γλυκιά φωνή πάνω από το κεφάλι μου "Ελ ξύπνα" νιώθω το σώμα μου να κουνιέται ελαφρά και να βρίσκεται στον αέρα. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Ίαν να με έχει πάρει στην αγκαλιά του.
"Τι έγινε;" ρωτάω συνειδητοποιώντας πως βρισκόμαστε στο δασάκι.
"Αποκοιμήθηκες" απαντάει χαμογελαστός την ώρα που με αφήνει πάνω στην μηχανή "Πάω να μαζέψω τα πράγματα και έρχομαι" συνεχίζει και επιστρέφει στο δασάκι.
Τον περιμένω υπομονετικά να έρθει όμως αργεί και αρχίζω να ανησυχώ. Κατεβαίνω από την μηχανή και περπατώ προς το δασάκι. Τον βλέπω να μιλάει στο τηλέφωνο και κρύβομαι πίσω από ένα δέντρο καθώς φαίνεται εκνευρισμένος.
"Τι πάει να πει να μείνω μακριά της;" απαντάει εκνευρισμένος προσπαθώντας να μην φωνάξει. "Δεν θα μου πεις τι να κάνω"ακούγεται η φωνή του λίγο αργότερα καθώς περπατάει νευρικά στο χώρο τραβώντας τα μαλλιά του. Ησυχία επικρατεί τα επόμενα δευτερόλεπτα με τα βήματα του να την διακόπτουν "Αν αγγίξεις έστω και μία τρίχα από τα μαλλιά της" σταματάει απότομα και μετά από λίγη ώρα πετάει το κινητό του θυμωμένα πάνω στην κουβέρτα.
Επιστρέφω τρέχοντας στην μηχανή για να μην προλάβει να με δει και κάθομαι στην θέση που με είχε αφήσει περιμένοντας τον να έρθει. Λίγα λεπτά αργότερα τον βλέπω να πλησιάζει.
"Όλα καλά;" τον ρωτάω ανήσυχη καθώς φαίνεται θυμωμένος.
"Ναι" απαντάει κοφτά.
Αφήνει τα πράγματα στη μηχανή και κάθεται μπροστά μου. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση του ξανά και ξεκινάει να οδηγεί με μεγάλη ταχύτητα. Χαϊδεύω την κοιλιά του απαλά προσπαθώντας να τον ηρεμήσω και ανταποκρίνεται θετικά με τους μυς του να χαλαρώνουν.
Στηρίζω το κεφάλι μου στην πλάτη του εισπνέοντας το μεθυστικό του άρωμα. Με ποιον μιλούσε; Τι ήταν αυτά που έλεγε και γιατί ήταν τόσο εκνευρισμένος; Να μείνει μακριά από ποια και γιατί; Ποια; Δεν μπορώ να αποφύγω αυτό το τσίμπημα στην καρδιά σε αυτή την σκέψη. Ποια μπορεί να ήταν αυτή από την οποία πρέπει να μείνει μακριά της αλλά δεν θέλει;
Το κεφάλι μου βουίζει από τις πολλές ερωτήσεις και τον σφίγγω περισσότερο πάνω μου. Προσπαθώ να ηρεμήσω όμως δεν καταφέρνω τίποτα καθώς κάνω τα πράγματα χειρότερα. Στο μυαλό μου έρχεται ο Στέφανος. Το όνειρο, τα λόγια του, τα μηνύματα αρχίζουν να περιτριγυρίζουν το κεφάλι μου. Ο φόβος με κατακλύζει για άλλη μια φορά και τα δάκρυα γεμίζουν τα μάτια μου.
YOU ARE READING
Make Me Smile
Teen Fiction"Γιατί δεν χαμογελάς;" με ρωτάει, ενώ το βλέμμα του με καρφώνει στα μάτια. "Δεν υπάρχει λόγος να το κάνω" λέω και παίρνω τα μάτια μου από πάνω του. Πιάνει το πηγούνι μου και σηκώνει ελάχιστα το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτώ στα μάτια. "Εγώ θα σου...
