ေကာလဟလေတြလား
လင္းဖန္သည္ သူ႔စားပြဲမွထကာ စကားေျပာေနၾကေသာ လူေတြ႐ွိရာ စားပြဲသို႔ ေလ်ွာက္လာေလ၏။ သူတို႔က လင္းဖန္လာေနတာ ျမင္ေသာအခါ သူတုိ႔၏မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ား ေျပာင္းလဲသြားသည္။ လင္းဖန္သည္ သူ႔စားပြဲသ္ို႔ လာထိုင္ေသာ ေကာင္မေလးမ်ားကုိ ရင္းႏွီးစြာ မဆက္ဆံခဲ့ေခ်။ လူတိုင္းႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနၾကေသာ နလန္ဖန္းကိုလည္း ႐ိုင္းစိုးစြာေျပာဆိုခဲ့ေသးသည္။
" ျပႆ နာ႐ွိလို႔လား "
သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က လင္းဖန္ကို စူး႐ွစြာ ၾကည့္လ်က္ ေလသံမာမာျဖင့္ ေမးလိုက္ေလ၏။
လင္းဖန္သည္ ေငြစႏွစ္စကို ႏိႈက္ယူလိုက္ကာ စားပြဲေပၚသုိ႔ ပစ္တင္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ ျပံဳးလ်က္
" မင္းတို႔နဲ႔အတူ ထိုင္လို႔ရမလား "
" ဟာ..ထိုင္ႏိုင္ပါတယ္။လာပါ..ထိုင္လို႔ရတာေပါ့ "
စားပြဲမွာ ထိုင္ေနၾကေသာ လူမ်ား၏ မ်က္ႏွာအမူအရာမွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေျပာင္းလဲသြားၾကေလသည္။ သူတို႔သည္ အလြန္တရာ စိတ္အေျပာင္းအလဲျမန္လွစြာ လင္းဖန္ကို ရင္းႏွီးခင္မင္စြာ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ေကာင္းကင္တိမ္တိုက္ကိုးခုေဒသ၌ ေငြေၾကးအျဖစ္ အဖိုးတန္ ေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔ကို သံုးစြဲသည့္အျပင္ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေၾကးစ တို႔ကို သံုးစြဲေလ၏။ အလြန္တရာ ခ်မ္းသာလွေသာ မိသားစုမ်ားမွာ အဖိုးတန္ေက်ာက္သံပတၱျမားမ်ား ႐ွိၾကေသာ္လည္း ေန႔စဥ္အသံုးစရိတ္အျဖစ္ ေရႊႏွင့္ ေငြတို႔ကို လိုအပ္ေနတုန္းပင္။
ေငြေၾကးအကုန္အက် မ်ားေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္မ်ားအေနႏွင့္ အလြယ္တကူ လက္ခံရ႐ွိေသာ ေငြစ သို႔မဟုတ္ ေရႊစ မ်ားကို မည္သူမွ ျငင္းဆန္ျခင္းမျပဳ ၾကေပ။ သူတို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာႏွင့္ လင္းဖန္အတြက္ ထိုင္ရန္ ခံု လုပ္ေပးလိုက္ကာ ေမးျမန္းလိုက္ေလ၏။
" အစ္ကိုေလး၊ ဘာမ်ား အကူအညီလိုလို႔လဲ "
" အာ..နည္းနည္းေမးခ်င္လို႔။ နလန္ဖန္းနဲ႔ တခ်ိဳ႕ ထူးခြၽန္တဲ့ သိုင္းပညာ႐ွင္ေတြက အတူတူလာစုေနတာ ဘာလို႔လဲ "
