Χάρι Πότερ : Η αγάπη ενός θανατοφάγου

Μετά τον πόλεμο

Δεν είχε τίποτα σημασία πια, είχαν γλυτώσει το αζκαμπαν και δεν την ένοιαζε τίποτα άλλο. Ο Ντράκο ετοίμαζε τις βαλίτσες του θα έφευγε για αρκετό καιρό. Ισως να ήταν καλύτερα έτσι τι κατάλαβε τόσα χρόνια που τον κρατούσε κοντά της. Τίποτα. Το απόλυτο τίποτα. Προσπάθησε να τον προστατεύσει και στο τέλος το μόνο που κατάφερε ήταν να κατηγορηθεί για την καταπάτηση άπειρων νόμον και με πολύ κόπο να γλυτώσει την φυλάκιση. Ναι ήταν καλύτερα έτσι θα έφευγε για όσο καιρό χρειαζόταν μέχρι να βρεί τον εαυτό του. Και αυτή θα έμενε εκεί θα πάλευε για την οικογένεια που έχτισε με πολύ κόπο. Θα πάλευε έτσι ώστε όταν ο Ντράκο γύριζε να έβρισκε κάτι εντελώς διαφορετικό απο αυτό που άφησε πίσω του. Μετά απο όλα αυτά που πέρασε για ένα ήταν σίγουρη άξιζε να παλέψει άξιζε για όλα αυτά που ένοιωθε για εκείνον. Για εκείνη την αγάπη που δεν τελείωσε ποτέ. Για εκείνων είχε κάνει και είχε θυσιάσει τα πάντα, μα δεν την ένοιαζε αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω θα ξανά έκανε ακριβός τα ίδια. Και όταν αυτό το λέει μια μάγισσα αποκτά άλλη βαρύτητα. Ενιωσε ένα άγγιγμα στον όμο της και την επόμενη στιγμή ήταν στην αγκαλιά του των κοίταξε μέσα στα πανέμορφα μάτια που στοιχειωναν την ύπαρξη της. « μου έλειψε να με κοιτάς έτσι » της είπε « πως? » « όπως τότε, ακριβός όπως την πρώτη φορά » της είπε και τράβηξε πίσω λίγες τούφες από τα μαλλιά της « πάντα θα σε κοιτάω με τον ίδιο τρόπο, γιατί πάντα θα σε αγαπάω όπως την πρώτη φορά » το φιλί του ήταν γλυκό μεθυστικό, την ζάλισε ένοιωσε σαν το αίμα που κόλλαγε στις φλέβες τις να έγινε κρασί. Εκοψαν το φιλί αλλά δεν απομακρύνθηκαν ούτε εκατοστό ο ένας από τον άλλο. « είμαι έγκυος » τα μάτια του άστραψαν και αυτό της φανέρωσε οτι περίμενε να ακούσει τα πάντα εκτός απο αυτό που είπε « τι? » ρώτησε με χαμένο ύφος « είμαι έγκυος, έγινε πάλι το δικό μου. Ηθελα κι άλλο παιδί και θα το έχω » μέτρησε απο μέσα της μέχρι το 10 ώστε να τον αφήσει να καταλάβει τι είπε. Την σήκωσε στην αγκαλιά του και αυτή τύλιξε τα πόδια της γύρο απο την μέση του. Επεσαν στο κρεβάτι αγκαλιά « Σε αγαπώ οσο δεν μπορείς ούτε καν να φανταστείς » της το έλεγε και την κοίταζε κατευθείαν στα μάτια. Καμιά σκιά δεν εμπόδιζε το φως στα δύο βλέμματα, γιατί το πλασματάκι που μεγάλωνε μέσα στην Ναρκύσσα ήταν προορισμένο να νικήσει όλους τους δαίμονες. « ανταποδίδω με μεγάλη ευχαρίστηση κύριε Μαλφόι» του ανταποκρίθηκε με ύφος ελαφρώς περιοαικτικο « δεν φαντάζεστε πόσο χαίρομαι γι'αυτο κυρία Μαλφόι ».
Το σώμα μιλάει πάντα στην δική του γλώσσα. Την πιο ισχυρή απο όλες. Σε αυτή την γλώσσα μίλησαν εκείνη την νύχτα και τα κορμιά τους, λες και δεν πέρασε μια μέρα. Σαν να ήταν ακόμα δύο νέα παιδιά που δεν είχαν ζήσει τίποτα, δυο έφηβοι που εξερευνούν για πρώτη φορά τα μονοπάτια του έρωτα. Μα δεν ήταν, ήταν σχεδόν γονείς 3 παιδιών, άνθρωποι που είχαν αφήσει πίσω τους την πρώτη νεότητα. Μα παρέμεναν ζωντανοί και είχαν ακόμα κάθε δικαίωμα να ζούν, να νιώθουν και να ανταποδίδουν με την ίδια αγάπη κάθε φιλί και χάδι. Εκείνη η νύχτα ηταν η αρχή μιας νέας ζωής. Καθε φίλη κσι χάδι τους γύριζε πίσω, για να τους πάει μπροστά ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν επειδή ακόμα δεν ήξεραν πως εκείνη η νύχτα δεν ηταν η αρχή μίας νέας ζωής... Αλλά δύο...

♥★♥★♥★♥☆♥☆♥☆♥★♥★♥★♥☆♥☆♥☆

Κι όμως κανείς σας δεν έχει παραισθήσεις είμαι ακόμα εδώ σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Είδα σήμερα ενα σχόλιο μου με ρωτούσε κάποιος ποτέ το επόμενο κεφάλαιο. Και απο μέσα μου για να είναι ειλικρινής είπα ποτέ. Μα μετά μπήκα στον πειρασμό και διάβασα το τελευταίο κεφάλαιο που είχα ανεβάσει και παρεσυρμενη διάβασα και το αδημοσίευτο που δεν είχα τελειώσει ποτέ.

Πραγματικά το μυαλό δουλεύει πολύ περίεργα όταν είσαι άυπνη και είναι 5:48 το πρωί. Θυμήθηκα πως ήθελα να συνεχίσει κσι παρά τα παρακάλια του υποσυνείδητου μου να πέσω για νανι ενα άλλο κομάτι του εγκεφάλου μου ήθελε σαν τρελό να γράψει και είπα να μην του στερήσω την χαρά.

Σας παρουσιάζω Λοιπον την συνέχεια και πιθανά όχι το τέλος ( εσείς κρίνετε) της ιστορίας που με προέτρεψε να παλέψω και να γίνω συγγραφέας. Και μάλλον θα τα καταφέρω.

Ερώτηση : Λοιπόν δεν ξέρω πόσοι παλιοί και καινούριοι είστε εδώ το μόνο που ξέρω είναι ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας άνθρωπος που το διαβάζει και του αρέσει. Παρακαλώ Λοιπον όσοι είστε εδώ να απαντήσετε στις προηγούμενες ερωτήσεις αν δεν το έχετε κάνει κσι να μου γράψετε με τι σειρές, ταινίες και βιβλία ασχολείστε στην όμορφη καραντίνα.

Απάντηση : εγώ στην καραντίνα ασχολούμαι με την σειρά Riverdale μόλις πριν λίγο καιρό τελείωσα το Good witch και περιμένω να αρχίσει ο 4 κύκλος του Chilling adventures of Sabrina. Διαβάζω οτι βρεθεί μπροστά μου και βλέπω οτι ταινία πετύχει το μάτι μου η ξέθαψε το μυαλό π.χ θέλω τώρα να δω το Frozen 2 και το Αμελί. Ααα επίσεις ασχολούμαι κσι με την συγγραφή ενός βιβλίου. Που θα στειλω μετά σε εκδοτικούς οίκους κυνηγώντας το " αμερικανικό όνειρο ".

Αυτά τα νέα μου... Περιμένω τα δικά σας... Και θέλω την γνώμη σας αν ηταν ή δεν ήταν καλό το κεφάλαιο και αν θέλετε συνέχεια. Καλημέρα απι εμενα και τα λέμε

Αυτό το κεφάλαιο είναι έτοιμο απο την πρώτη καραντίνα και για κάποιον άγνωστο λόγο δεν το ανέβασα βασικά και στην δεύτερη καραντίνα κάνω περίπου οτι και στην πρώτη μαζί με την προετοιμασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Σας γράφω απο ενα διαδικτυακό μάθημα εκθέσεις και εύχομαι να είστε όλοι Καλα. Παιδιά μην σας πιάνει κατάθλιψη χαλαρώστε και χαρείτε το τώρα που μπορείτε γιατί μετά η ζωή μας θα ξαναμπεί σε εκείνων τον γρήγορο ρυθμό και θα τρέχουμε να την προλάβουμε . Θα ανεβάσω και στι άλλο βιβλίο μου σήμερα... Μάλον αυτές τις μέρες θα υπάρχουν τακτικά κεφάλαια οπότε να με καναπεριμενεται... Το σημείωμα συγγραφέα χωρίς την υπογράμμιση είναι απο την πρώτη καραντίνα... Επειδή δεν έχω και πολλές ιδέες για αυτό το βιβλίο πείτε μου αν θέλετε να τι σταματήσω κάπου εδώ ή αν έχετε κάποια ιδέα για καλή πλοκή είμαι πάντα ανοιχτη.

Φιλία 😘😘🙋‍♂️🙋‍♂️🙋‍♂️