ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 27 (Zawgyi)

ေႏြဦးရာသီ၊ ေႏြရာသီ၊ ေဆာင္းဦးရာသီ၊ ေဆာင္းရာသီ ဆိုသည့္ ရာသီဥတုေလးပါးထဲတြင္ ေႏြဦးရာသီသည္ အလွဆံုးျဖစ္လိမ့္မည္။ ေဆာင္းတြင္းမွ အေအးဓါတ္လက္က်န္မ်ားသည္ မကုန္ေသးေသာ္လည္း အရိုးစိမ့္ေအာင္ ခ်မ္းလွသည္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလးျဖစ္သည္။ ေဆာင္းရာသီတစ္ေလ်ွာက္လံုး မိုးသားမိုးတိမ္မည္းတို႔ျဖင့္ ဖံုးအုပ္ကာ ေနရာမရခဲ့ေသာ ေနမင္းကိုလည္း ျဖဴစင္ေသာ တိမ္ျဖဴ တိမ္စိုင္မ်ားၾကားမွာ ျမင္ရျပီျဖစ္သည္။

သာယာၾကည္လင္ေသာ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ျပီး ေလျပည္ေလညင္းကလည္း ခပ္ျဖည္းျဖည္း တိုက္ခတ္ေနသည္။ အျပာေရာင္လြင္ေနေသာ ပင္လယ္ျပင္တြင္ ခပ္ေျပေျပလွိုင္းၾကပ္ခြပ္ငယ္မ်ား ေျပးလႊားေနသည္။ ထိုလွိုင္းၾကပ္ခြပ္ငယ္မ်ားေပၚတြင္ ရြက္လႊင့္ေနေသာ ရြက္ေလွၾကီး၏ ေရာင္စံုေလးေထာင့္ရြက္ၾကီးမွာ ေလတိုးမွုေၾကာင့္ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းျဖစ္လို႔ေနသည္။ ေစာင္းေကာက္ပံု အနားႏွစ္ဖက္ ေကြးေကာက္ေနကာ ငန္းလည္ပင္းပံုစံ ထြင္းထုထားသည့္ ရြက္ေလွၾကီး၏ ေလွဦးပိုင္းတြင္ ပဲ့ကိုင္သူသည္ တက္မႏွစ္ခုကို ၾကိဳးျဖင့္ဆက္သြယ္ထားရာမွ ကၽြမ္းက်င္စြာ ထိန္းေၾကာင္းဦးတည့္ေပးေနသည္။

လုလိယက္စ္ႏွင့္ ဒါမီဒယ္သည္ ေခါင္းအုံးမ်ား ခ်ခင္းထားေသာ ေလွဦးၾကမ္းျပင္တြင္ လွဲလ်ာင္းရင္း အနားယူအပန္းေျဖေနၾကသည္။ ယခုရြက္ေလွၾကီးသည္ လုလိယက္စ္၏ ပိုင္ဆိုင္မွုမ်ားစြာထဲမွ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ အနားယူစံအိမ္ၾကီးတြင္ ကိုယ္ပိုင္ေလွဆိပ္လည္း ရွိကာ အပန္းေျဖရြက္ေလွကို ဆိုက္ကပ္ထားသည္။ ယခုတစ္ေခါက္ အနားယူစံအိမ္ၾကီးသို႔ ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဒါမီဒယ္သည္ အမဲလိုက္ဖို႔ထက္အေပ်ာ္စီးရြက္ေလွျဖင့္ အပန္းေျဖဖို႔ရန္ ပိုအားသန္ေနခဲ့သည္။

ဒါမီဒယ္၏ သားငယ္ႏွင့္ ဖဲလ္လစ္သည္ ပင္လယ္စင္ေရာ္မ်ားကို ေပါင္မုန္႔စမ်ား ပစ္ေကၽြးေနၾကသည္။ ဆယ္ေကာင္ထက္ မနည္းေသာ စင္ေရာ္ငွက္ငယ္မ်ားမွာ ေလွေတာက္ေလ်ွာက္ လိုက္ပါပ်ံ၀ဲေနၾကသည္။

"ငါ ေျပာေနတာေတြကို စကားတစ္လံုးပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္း ၾကားရဲ႕လား လုလိယက္စ္.."