"Hoşça git." dedi tilki. "Vereceğim sır çok basit: İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir. Gerçeğin mayası gözle görülmez."
Küçük Prens unutmamak için tekrarladı: "Gerçeğin mayası gözle görülmez."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oradan kaçabilmek için sanırım vahşi kuşların göç etmelerinden faydalandı küçük prens. O sabah gezegenini bir güzel düzenledi. Aktif yanardağlarını özenle süpürdü. İki tane aktif yanardağı vardı.Sabah kahvaltısını bunların üzerinde ısıtırdı. Ayrıca bir de sönmüş yanardağı vardı. Ama ne olur ne olmaz diye onu da temizledi. Söylediğine göre, düzenli olarak süpürüldüklerinde yanardağlar hafif hafif yanarlarmış. Hiç patlama olmazmış. Yanardağ patlamaları da baca yangınlarına benzer. Temizlenmezlerse felakete neden olabilirler. Tabii biz, dünyamızdaki yanardağları temizlemek için çok fazla küçük kalıyoruz. Bu yüzden de, patladıklarında büyük zararlar meydana geliyor.
Küçük prens hiçbir üzüntü hissetmeksizin, son baobap filizlerini de söktü. Bir daha hiç geri dönmeyeceğine inanıyordu. Ama o sabah son kez yaptığı bu günlük işler ona öyle güzel gelmişti ki... Ve nihayet çiçeğini sulayıp korunağını üzerine yerleştirmeye hazırlanırken, ağlayacak gibi oldu.
"Elveda." dedi çiçeğe. Ama çiçek cevap vermedi.
"Elveda" dedi tekrar. Çiçek öksürdü. Ama üşüdüğü için öksürmemişti bu kez."Aptalca davrandım" diye fısıldadı sonunda. "Lütfen beni affet. Mutlu olmaya çalış."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oysa küçük prens çiçeğin sitem edeceğini sanıyordu. Şaşırmıştı. Elinde çiçeğin korunağı, öylece kalakalmıştı orada. Bu davranışına bir anlam veremiyordu.
Çiçek: "Seni elbette seviyorum." dedi. "Eğer bunu anlayamadıysan, suç bende. Ama sen de en az benim kadar aptalca davrandın. Neyse, mutlu ol. O korunağı da bırak elinden, artık onu istemiyorum."
"Ama rüzgar..."
"O kadar da hasta değilim. Gecenin derinliği bana iyi gelecektir. Bir çiçek olduğumu unutma."
"Ama hayvanlar..."
"Eğer kelebekleri görmek istersem, birkaç tırtılla iyi geçinmem gerekecek. Eğer bunu yapmazsam,hiç arkadaşım olmaz. Sen uzaklarda olacaksın. Hayvanlara gelince, onlardan korkmuyorum. Benimde pençelerim var." diyerek dört küçük dikenini gösterdi. Sonra da "Böyle oyalanma, sinirlerim bozuluyor. Gitmeye karar verdin, o halde git." dedi.
Ağladığının görülmesini istememişti. Çok gururlu bir çiçekti.
