After War. {Dramione}

Επιστροφή Στο Χογκουαρτς

Ερμιόνη

Κάθισα στο πρώτο άδειο βαγόνι που βρήκα και περίμενα εκεί την Τζινη και τα παιδιά. Σε όλη τη διάρκεια των Χριστουγέννων δεν τους συνάντησα στιγμή. Βέβαια η Μολλυ με προσκάλεσε αρκετές φορές αλλά αρχικά δεν ένιωθα καθόλου άνετα και δεύτερον προτίμησα να περάσω τις γιορτές με τους γονείς μου. Χρειαζόμουν επειγόντως λίγο χρόνο μακριά από τη μαγεία.

Λίγο αργότερα οι τρεις τους μπήκαν χαρούμενοι στο βαγόνι. Αγκαλιαστηκαμε και αρχίσαμε να λέμε τα νέα μας αφού η Τζινη απαριθμησε όλους τους λόγους που κατά τη γνώμη της κακώς που δεν πέρασα τις γιορτές μαζί τους. Ο Ρον δεν συμμετείχε σε αυτή τη συζήτηση, είμαι σίγουρη πως και για εκείνον θα ήταν περίεργο το να είμαι και εγώ στο εορταστικό τραπέζι.

" Άλλα ήταν όμως τα μεγάλα νέα για το μαγικό κόσμο!"

Ανακοίνωσε η Τζινη με ένα ίχνος ειρωνείας στη φωνή της.

"Για πες.."

Την προέτρεψα.

" Μα φυσικά ο μεγαλειώδης αρραβώνας του Ντρακο Μαλφοι και της Αστορια Γκρινγκρας! Φαίνεται πως το καθαρό αίμα των Μαλφοι θα συνεχιστεί για ακόμη μία γενιά . "

Κάπου εκεί την έχασα. Η λέξη αρραβώνας στροβιλιζοταν ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό μου.

"Ερμιόνη! Είσαι καλά; "

Η Τζινη με σκουντουσε έντονα.

" Ναι, ναι είμαι καλά."

Κατόρθωσα να πω. Δεν έπρεπε να προδωθω τώρα.

" Σίγουρα; Χλωμιασες. "

" Μία ξαφνική ζαλάδα, πάει πέρασε. Τι έλεγες;"

" Για τον αρραβώνα του Μαλφοι."

" Ναι σωστά. Αυτή η Αστορια δεν είναι μικρή όμως;"

" Όλοι αυτό σχολιάζουν. Άσε που δεν φαίνεται να ήταν μαζί καιρό, εκτός βέβαια και αν ήταν από πιο πριν κρυφά ζευγάρι. Ακούστηκε πως είναι έγκυος, γιαυτό αρραβωνιαστηκαν. "

" Αποκλείεται! "

Ωου αυτό βγήκε πιο δυνατά από ότι έπρεπε.

" Καλά ντε μην εξαπτεσαι."

" Αχ αλήθεια δεν θέλω να μιλήσω άλλο για τον Μαλφοι, αρκετά ασχοληθήκαμε. "

Κάπως έτσι κόπηκε η συζήτηση για εκείνον αν και μέχρι που φτάσαμε στο Χογκουαρτς δεν μπορούσα στιγμή να τον βγάλω από το μυαλό μου και όλες τις πληροφορίες που είχα μάθει. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν ήταν λογικό όλο αυτό. Είχα δεχτεί το γεγονός ότι έπαιξε μαζί μου αλλά αυτός ο αρραβώνας ήταν υπερβολικά γρήγορος. Ακόμη και η υποτιθέμενη εγκυμοσύνη δεν έστεκε. Πότε πρόλαβε να μείνει έγκυος, πότε να το καταλάβει, πότε να αρραβωνιαστουν; Καθόμασταν στη τραπεζαρία για το δείπνο και όλες αυτές οι σκέψεις δεν με άφηναν να ησυχάσω. Το βλέμμα μου ήταν μόνιμα καρφωμένο στο τραπέζι του Σλιθεριν. Καθοντουσαν δίπλα δίπλα. Εκείνη φαινόταν απόλυτα ευτυχισμένη μα εκείνος ήταν σχεδόν απόμακρος. Είχε ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο μα από όσο τον ήξερα φαινόταν σχεδόν τυπικό.