🚫•While Rose•🚫[completed]

Chapter:13 /Гэрэлт дэнлүү/

Аль хэдийн харанхуй болжээ. Одод эгц дээрээс минь тусаж намайг гэрэлтүүлэх шиг. Түүний хэлсэн шиг олон дэнлүү дээш хөөрч тэнгэр дэхь оддын тоог бүр ч нэмнэ.

Жонгүүг" Цонхоор юуг тэгтлээ хараад байгаа юм."

Би" Оддыг"

Жонгүүг" Цаг нь болчихжээ. Өнөө орой бурхан их завгүй байх байхдаа. Олон хүний хүслийг сонсоод бас биелүүлэх гэж."

Би" Үнэхээр биелдэг болов уу. Тийм бол би ч бас хүслээ бодмоор байна." тэр үгийг минь таслан гарнаас минь чирсээр өрөөнөөс гарав. Гадагш талбайн зүг явахдаа тэр гарнаас минь тавьсангүй түүнд чирэгдэн явахдаа түүний нэрийг хэд хэд дуудаж амжив.

Жонгүүг" Энд ээ хүлээж байгаарай би яваад дэнлүү аваад ирье"

Би" Хэрэггүй ээ өнөөдөр зүгээр л харчихаад явъя" тэр намайг сонсоогүй мэт царайлсаар цааш гүйгээд явчихав. Эргэн тойрон хөл хөдөлгөөн ихтэй байлаа. Бүх хүмүүс зөвхөн тэр гүүрний эргэн тойронд эргэлдэнэ зарим хүмүүс дотогш орох замаар хамтдаа алхацгаана. Удалгүй гүүрний цаанаас түүний инээмсэглэн зогсох нь харагдав. Намайг харсан дариудаа л гараа даллан миний зүг алхах нь тэр.

Би" Хэрэггүй гээд байхад чинь"

Жонгүүг" Энэ хүртэл ирчихсэн хэрнээ хараад явах чинь онцгүй шүү дээ. Бас надад ч бас хүсэх хүсэл байгаа."

Би" Тэгвэл явцгаах уу."

Биднийг гүүрэн дээр гарахад ихэнх хүмүүс явцгааж байв. Жонгүүг гэрэлт дэнлүүгээ асаагаад миний гарт бариулаад.

Жонгүүг" Бяцхан охин минь одоо хүслээ шивнэ дээ. Бурхан заавал чамайг сонсох болно."

Түүнийг харахад тэр дэнлүүгээ асаагаад дараа нь нүдээ анин ямар нэгэн зүйлийн тухай нухацтай бодож байлаа. Би ч бас түүн шиг дэнлүүгээ бариад дотроо нэг зүйлийг дахин дахин гуйж байсан юм.

Жонгүүг" Болчихлоо одоо дээш нь хөөргөөрэй"

Энэ өдрийн сүүлчийн дэнлүү бид хоёрынхоор дуусаж байв.