Against the Heart (Azucarera Series #1)

Kabanata 18

Kabanata 18

Date

It is true. Sometimes, when it rains, it pours. When something decides to fail, everything will... all at once.

"Saan ka galing?" mahinahon ang boses ni Mommy.

I pretended I was asleep. Kung sa bagay. It's past twelve and no one would think that I went out of my room to watch Mommy's painful waiting for Daddy. Bukas pa kasi dapat ang uwi ni Mommy pero umuwi siya kaninang hapon. She kept calling Daddy but he wouldn't answer.

Nasa barandilya ako ng pangalawang palapag, pilit na itinatago ang sarili sa lumang muwebles para bantayan si Mommy. She looked very pale and thinner than usual. Nakaroba at handa na dapat matulog pero hindi mapakali at pabalik-balik ang lakad kanina nang hindi pa dumadating si Daddy.

"R-Rosario, akala ko ba bukas pa ang dating mo?" halatang-halata ang gulat ni Daddy sa presensya ni Mommy.

"Kanina pa kita tinatawagan pero hindi ka sumasagot! At ano ngayon kung bukas pa ang dating ko? Ibig sabihin kapag wala ako rito, ganitong oras ng gabi ka dumadating?"

Natawa si Daddy. "Hindi naman. Nagkatuwaan lang kasama ang mga kaibigan-"

"Kaibigan? Really? When all of our employees are talking about you and your recent mistress!"

"Chayo," I heard a whisper from behind.

Napatalon ako at nilingon si Kuya Levi. Sa itsura niya, mukhang nakatulog na at sadyang nagising. Hinawakan niya ako sa braso.

"Halika na. Matulog ka na."

Umiling ako at ibinalik muli ang tingin sa nag-aaway na mga magulang.

"Alam ko kung saan ka galing at huwag na tayong maglokohang dalawa. Ang tagal mo nang ginagawa ito..." nanginig ang boses ni Mommy.

She paused and covered her face. Nangilid din ang luha ko. Kuya Levi groaned in front of me and immediately hugged me from behind.

"Halika na, Chayo," marahan niyang ulit.

Hinatak niya ako patungo sa aking kuwarto. Nawalan ako ng lakas para magpumiglas o ano pa man. To see my Mom crying silently that way is painful. I felt it to my bones. At muli, pakiramdam ko hindi ako kailanman masasanay sa nangyari.

Kuya Levi tucked me to bed. At siguro gaya ng madalas na nangyayari'y bababa siya para ipaglaban si Mommy. I heard the remnants of the conversation when he opened the door to go out of my room.

"Ikaw rin naman, e! Palagi kang umaalis patungong Bacolod! Malay ko kung ano ang ginagawa mo roon!" Daddy fired.

"Ilang beses kong sinabi sa'yo na nagpapatingin ako-"

Sinarado ni Kuya Levi ang pintuan at inilibing ko na lang ang mukha ko sa aking unan, basang-basa sa mga luha. It was the exam week and I have to study and do well... even with all the emotional turmoil.

And in school, I have to pretend that nothing of that sort is going on. Ang nagtatawanang kaibigan sa paligid, ang mga manliligaw na pumuporma, at ang mga kailangang pag-aralan na mga subject, lahat nang iyon nangangailangan ng buong atensyon.

Minsan, sa gitna ng isang mahabang exam, nauubos ko ang ilang minuto sa pagkakatulala habang may iniisip. Sa huli, nagbubuntong-hininga para pakawalan ang hindi namalayang namumuong sakit.

Pagkatapos ng exams, inihanda ko na ang lahat para sa gagawin para kay Leandro. It was a bittersweet thought to finally put an end to this. The past few weeks had been heavy because of it at siguro ang pagpapakawala sa parteng ito, maiibsan din ang problema at sakit na nararamdaman ko.