23.

97 12 0
                                    

"Zuster! Zuster!" Schreeuwt hij.

Een zuster rent naar binnen.

Ze stopt bij het bed. Kijkt naar haar levenloze lichaam.

"Doe dan wat!" Schreeuwt hij.

De zuster kijkt hem aan. "Het is te laat meneer. Het zat er aan te komen helaas."

Hij snapt het niet.

"U wist niet dat ze stervende was? Ze had een acute vorm van kanker."

Hij krijgt tranen. "Wat?"

"U wist het niet?" Vraagt de zuster.

Hij schudt zijn hoofd. Nee.

"Ze was twee weken terug eigenlijk al uitgerekend. Maar op de een of andere manier bleef ze volhouden." Zegt ze met een glimlach.

Hij kijkt de zuster aan. "Volhouden?"

"Ja. Ik heb heel wat patiënten gehad. Maar nooit eentje met zoveel kracht. Alsof ze aan het wachten was op het goede moment."

Of op iemand.

Hij zakt ineen. Staat op. En loopt naar haar toe. Ze ziet er vredig uit.

Met een kleine glimlach op haar gezicht. En haar kettinkje om haar hals.

Hij schreeuwt het uit van verdriet. Hard.

Belofte maakt schuldWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu