ASABÎ

9.Bölüm

Selamun Aleyküm ❣

....

"Şu ipliği uzatsana kızım "

Az ilerde kanepenin üzerinde duran mavi ipliği anneme uzatıp, yeni aldığım kitabı incelemeye koyuldum.
Yazarı pek bilindik degildi ama kapağı çok güzeldi. Bazen sırf  bu sebeple kitap aldığım doğrudur.

"Yavrum çayımı tazele" diye seslenen ananneme, "Hı hı " diyip gözlerimi kitaptan alamayınca sağ olsun düşünceli annem böğrümü delercesine dürtükleyip uyardı beni kendi yöntemlerince!

Anneme dudak büzüp bir bakış attım.
Sadece dudak bükebiliyorum kendisine öbür türlüsüne gücüm yetmiyor 😅

"Sabah ki  börekten var çayın yanına yemek istersen " diye beni düşünen teyzeme gözlerimle kalp yolladım ama bir daha yemezdim...

"Yok teyze tokum " yalan. Yalandı vallaha da açtım hemde nasıl. Akşam yemeğini kaçırmıştım. Otobüs rötar yapınca yetişemedim.

Ama börek yemezdim.

Eve gelince direk banyoda kese üstüne kese attım. Derim aşındı resmen. Ay yok bir daha yemem paçanga maçanga ! Ay çok utandım kızların yanında az da olsa koktuk çünkü... kendi kendime sinirleniyordum.

Anannemin bardağını alıp mutfağa gidince tezgahın üzerinde kavanozda
"Beni yee " diye bağıran sevimli kurabiyelerden bir tabak hazırlayıp içeri öyle geçtim.  Çayın yanına bir tabak kurabiyeyi gömdüm.

İyi gelmişti.

"Teyzem iyi ki tokmuşsun! " diye gülerek koluma şakasına vuran teyzeme,
"siz benim neler çektiğim nerden bileceksiniz "bakışı attım.

Ama o anlamadı.

"Yüzümde bir şey mi var kız "

"Yok çok güzelsin sübhanAllah"

"Deli kız " diyip koluma şakasına bir tane daha geçirince, neden dedim kendi kendime neden ? Güzelsin dedim. Deli kız diyip vurdu. Nesi komik geldi teyzeme acaba neyse.

Ben kendimi anlayamıyorken türümü anlamaya çalışmak beni aşardı o kadar büyümedim daha 🤔

Okuduğum kitapta kız odasına çekilirken ailesinden müsaade istiyordu. Bende şu an odama gidecektim. Bir deneyelim bakalım.
Nasıl bir hismiş.

"Müsadenizle ben biraz dinlenmek için odama çekiliyorum."

Ayağa kalkıp ciddiyet ile kurduğum cümleye verdikleri tepki muazzamdı.

Önce ciddi mi yoksa bizle kafa mı buluyor diye bakıştılar bizimkiler

Halının üzerinde tekerlekleri kırık kamyonetini sürmeye çalışan metin bile bön bön bakıyordu.
Hayır yani bu çocuk beni ciddiye almaz da ondan dedim.

Ama bu kadar sessizlikte fazla canım. Bir şey deyin de gideyim.
Dur bakayım kitaptaki kız müsaade deyip gidiyordu. Cevap bekliyor muydu ki ?

Odama gitmek için ilk defa müsaade istediğim için teyzem şüpheli gözler ile beni önce bir güzel süzdü sonra sonra gözlerinde
"odanda ne halt yiyeceksin ki sen?" Bakışlarını sundu bana.

Bende gözlerimi devirince bir problem olmadığına kanaat getirdi zannımca, kafamda bir soru belirli verdi. Metin o kamyonetinin tekerini nasıl kırıyor. Bir türlü anlayamıyordum erkekler oyuncak arabalarının tekerleklerini nasıl kırar!  Cidden çok merak ediyorum şu an.

Herneyse burada daha fazla kalmayıp
Seri adımlar ile odama depar attım.
Kitaplarıma bu günlük veda edip
 kaldığım yerlere işaret koyup
Rafa kaldırdım.
Minicik kitaplığım ♡ çok seviyorum be!