Bölüm 5

24.4K 1.4K 276
                                    

Aksay zilin çalmasıyla sıradan çıkarken Nida yanıma gelmişti.

"Makyajını tazelemek için acelesi herhalde"

Hızla kapıdan çıkan kıza bakıp yana kaydım. "Otursana"

"Kantine gitsek, acıktım"

Kafamı sallayıp yerimden kalkarken cüzdanımı da cebime attım. Bir şeyler atıştırmak iyi gelebilirdi.

"O kızla oturmak zor olmalı"

Yürürken söylenen Nida'ya bakıp omuz silktim. "Niye zor olsun?" yemiyordu sonuçta.

"Burada ki herkes tiki ama o hepsinden fazla" kusma hareketi yapınca güldüm.

Onu sevmediğini fazlasıyla belli ediyordu. Kimse kendine tepeden bakan birilerini sevmezdi zaten.

"Haklısın" bana yandan bakınca daha uzun bir tepki beklediğini farkedil devam ettim.

"Davranışları fazla sinir bozucu" uzun tepkim bu oluyordu.

Kafasını sallarken "Kendini bir şey sanıyor"

İyice bir gıybet havasına mı girmiştik ne? İnsanların arkasından konuşmaktan hoşlanmazdım ama konuşulduğu zaman eşlik ediyordum. Doğal tepkiydi bu. Yine de uzatmamasını istiyordum.

"Boşver, bizi ilgilendirmez"

Kantin sırasına girerken cevap vermeyince bende arkasına geçtim. Tabi cevap vermemesi bir kaç saniye sürmüştü.

"İlgilendirmez ama derste bana yine laf attı duymadın mı?"

Tamam, bu sinirini açıklıyordu.

"Ne dedi?"

Uyuyordum, duymamıştım. Soda alıp çekilirken bende kendime çikolota alıp çıktım sıradan.

"Oturalım anlatırım"

Köşelerden bir yere geçtiğimizde sodayı dikleyince onun bu atarlı tavrı komik gelmişti.

"Okul İtalya'ya bir gezi düzenliyormuş. Bende katılmak için el kaldırmıştım. Paramın yetmeyeceğini ama bir iyilik yapıp bana sadaka vereceğini söyledi"

İyiki uyuyormuşum.

Sinirli gözlerle beklerken dudağımı yalayıp çikolotadan bir ısırık aldım. "Bunca zaman onun laflarına alışmış olman gerekmez miydi?" Sonuçta bu kız sürekli bizi varoşlukla itham ediyordu. Ben bir kaç gündür burda olsamda onun senelik bir meselesi vardı.

"Kim buna alışır!" Sesi yükselirken omzunu sıvazlayıp "Sakin ol" dedim.

Dikkat çekmek istemiyordum.

"Hem İtalya gezisi için geçen seneden beri para biriktiriyorum. Hevesimi kırdı"

Sinirinin yerini üzgünlük alırken onun kafasına vurdum.

"Bu kadar takmamalısın" oflayıp masaya yaslanınca bende derin bir nefes verdim.

Takıntılı bir insan değildim. O yüzden birinin söylediği şeyleri o an geçtikten sonra düşünmezdim. Bu kendinizi demorize etmekti. Bence büyük bir hataydı.

Kantinde hareketlenme olurken zilin çalmasına yaklaştığımızı farkedip "kalkalım" dedim.

Yavaş yavaş hareket ederken düşündüğüm tek şey Aksay'ın bu davranışlarını bana da göstermesine izin vermeyecek olmamdı. Ona alışmadın mı diye sorsam da bu sorunun saçmalığının ben de farkındaydım. Ben de böyle bir şeye alışmazdım.

Anneme söz vermiştim, kavga yoktu.

Umarım o sarı beni sözümden döndürmezdi.

Umarım...

İYİ KIZLAR KÖTÜ KIZLARI SEVER (gxg)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin