Asi Kız

Bölüm-38

Aqkadaşlar bir önceki bölümü sildim. O bölümü lütfn aklnızdan çıkartın. İyi okumalar. ♥♥♥ :-D

Gözlerimi açıp, etrafıma baktım. Odamı özlemişim ama İzmir'deki odam benim için daha özel. Çünkü orada acılarımı, yaralarımı hep kendim sardığım yer. Evet artık İstanbul'dayım. Kuzey'le birlikte dün yola çıktık ve akşam geldik.

Buraya gelmekle hatamı yaptım, hiç bilmiyorum. Daha fazla düşünmeden yatağımdan kalktım ve terliklerimi ayağıma geçirdim. Yavaşca dolabımın karşısına geçip kısa kot şort ve askılı beyaz buluz alıp, üstüme geçirdim. Beyaz converselerimi de giyip odamdan çıktım. Merdivenlerden inerken bir yandan da saçlarımı topuz yapmaya çalıştım.

Mutfağa girince ablam yanıma gelip bir kez daha sarıldı.

-Seni çok özledim.

Dedi yanağıma öpücük kondurarak. Iyy iğrenç. İnsanların beni öpmesinden nefret ediyorum.

-Abartma abla sadece 4 gün kaldım, orada.

-Olsun ben yinede özledim.

Ona kocaman göz devirerek masadaki yerime oturdum. Zaten kahvaltı hazırdı. Tam börekten alacakken ablam kolumu tuttu.

-Annemi bekle Esin.

-Off abla ya, neden bizi bekletiyor ki?!

Kısa süre içinde sürtük annemde gelip, yanımıza oturdu.

-Kızlar size haberim var.

-Ne haberi anne?

Dedi ablam meraklı bir şekilde. Bense onu hiç umursamadan kahvaltıma devam ettim. Çünkü yine beni kızdıracak bir haber olduğuna eminim.

-İrem bir müddet bizde kalacak.

Tam su içerken duyduğum cümle ile öksürmeye başladım. Ne?! İrem bizde mi kalacak? O kızdan ölesiye nefret ediyorum. Şimdi siz İrem kim? Diyeceksiniz. O benim pislik, yaratık kuzenim.

-Kendin geldiğin yetmiyor, birde yeğenini mi getireceksin?!

Diye cırladım.

-Esin!

Dedi ablam uyarıcı bir sesle. Ama onu umursamadan masadan kalktım ve odama çıktım.

-Esin buraya gel!

İrem küçüklükten beri benimle dalga geçen, kendini dünyanın merkezi sanan aptal. En son zaten dayanamadım ve saç baş dalmıştım. Sonrada babam görüp, beni dövmüştü. Suçum yoktu bile.

Kapımı kapatıp, yatağıma uzandım. Belki biraz kafa dağıtmak iyi gelir. Telefonumu alıp, Aslı'yı aradım. Onu biraz özledim. O benim ikinci en iyi arkadaşım. Birincisi tabiki de Tuna.

Aslı ilk çalışta telefonunu açtı.

-E-esin nerdesin sen? Seni çok özledim. Neden gittin İzmir'e? Bir daha seni göremeyeceğim sanmıştım.

Dedi ağlamaklı bir sesle. Ne çok ağlıyor bu kız ya?(!)

-Bunları boşver Aslı. Hadi bize gel.

-T-tamam.

Dedi ve telefonu kapattı. Kapı zili çalınca odamdan çıkıp, aşağı indim. Sürtük annem heycanlı bir biçimde kapıyı açtı ve ablamdan mutfaktan çıkıp, yanına gitti.

Evet tahmin ettiğim gibi gelen pislik kuzenim İrem'di. Oha ne kadar değişmiş. Yüzü makyajdan görünmüyor ve üstünde bir şey yok denecek kadar açık giyiniyor. Tam sürtük gibi.