ေက်ာ္လြန္ျခင္းမွတစ္ဖန္
~ အခ်ိန္တန္ျခင္း ~
/ သို႔ /
~ အခ်ိန္မွီျခင္း ~
________________________________
《 17 》
" ဘတ္ခ္ဟြ်န္း~ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ေနာ္ "
" ဝါးး* ဒီႏွစ္ရဲ႕အေကာင္းဆံုးဆုကိုေတာ့
ဘတ္ခ္ဟြ်န္းက ကၽြန္ေတာ့္ဆီကလုယူသြားၿပီ "
" ဖိုက္တင္း! ငါတို႔ေအာက္မွာရွိေနမယ္ "
အသီးသီးေသာဂုဏ္ျပဳစကား ။
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ျခင္းေတြနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ရဲ႕ေပြ႕ဖက္ျခင္းအဆံုးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ စင္ျမင့္ေပၚကိုဦးတည္လိုက္သည္ ။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ဂုဏ္ယူေပးႏိုင္တဲ့သူဆိုလို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းေသာ
သူငယ္ခ်င္းေတြဘဲရွိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဂုဏ္ယူစြာ
စင္ေပၚသို႔တက္လွမ္းသည္ ။
သူတို႔ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့ အနာဂတ္က
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က စင္ျမင့္ဘဲမဟုတ္ပါလား ။
ငါးႏွစ္ေက်ာ္ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ပညာသင္ျခင္းအဆံုးမွာ
အရာအားလံုးကိုမေတာ္တဆေမ့ထားၿပီး အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့အရာအတြက္ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ ။
ခန္းမတစ္ခုလံုးရဲ႕လက္ခုပ္သံေတြၾကား
အေတာက္ပဆံုးျပံဳးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆုကိုလက္ခံတဲ့အခါ ရင့္က်က္ၿပီးသားႏွလံုးသားက တိတ္တဆိတ္မ်က္ရည္က်သည္ ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပးဆပ္ခဲ့ရသလဲလို႔ ။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက မိန္႔ခြန္းေျပာရာကို
ညႊန္၏ ။ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္လို႔
ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပံဳးကာၾကည့္ေနတဲ့သူက ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေက်ာင္းလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုး လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။
" မင္းနဲ႔ထိုက္တန္ပါတယ္ "
ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ေပးအပ္ျခင္းအခမ္းနားရဲ႕
အထူးဆုျဖစ္တဲ့ လူရည္ခၽြန္ဆုဟာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲ ကိန္းဝပ္လို႔ ။
YOU ARE READING
✔《SILENT》✔
Fanfictionကျွန်တော်တို့... ဘယ်တော့မှ..... [Unicode] ကၽြန္ေတာ္တုိ႔... ဘယ္ေတာ့မွ..... [Zawgyi]. #sebaek #ks_p612
