GÜN DOĞUMU

♦️BÖLÜM 54 ♦️

İyi okumalar.❤

Sarsıntılı geçen günün gecesi Baran ve Roza'nın nihayete ermesiyle son bulmuştu. Onların nihayeti,karısına sığınmaya hasret fakat cesaret edemeyen adamın yine kocasını sarmak isteyen fakat çekinen kadına kavuşmasıydı. Kavuşmaları,onların da hayal etmekte zorlanacağı bir biçimde olmuştu. Zira gün gelecekti de,Baran karısını kolları arasına alıp uyuyacaktı düşüncesi bizzat o ikisinin bile inanmakta güçlük çekeceği bir andı.

Fakat onların bu anı bile büyük bir anlam barındırıyordu altında. Birbirini seven iki insanın sarılarak uyuması değildi onların yaşadığı bu an. Adam ve kadının birbirlerine kavuşmak için kopardıkları bir zincir halkası daha olmuştu aslında sıradan çiftler için normal sayılan bu an. Zaten onlar hiçbir zaman normal bir çiftte olamamıştı. Birlikte yaşanmaya zorlanmış bir hayatın henüz yeni yeni bir bütün haline geldiği bir andı onlar için bu hâlleri. Verilen birçok hayat savaşının yanı sıra,adam ve kadının kendi içlerinde verdikleri savaşlardan galip gelen kalplerinin zaferin tadını çıkardıkları bir andı.

Yeni günün ilk saatlerinde, huzuru belki de ilk kez böylesine derin yaşayan bu ikiliden adamın sığınmayı,kadının ise korumayı öğrendiği bir andı. Baran'ın, her yolunun nihayetinin karısı olduğunu;Roza'nın,bu saatten sonraki yolunun kocası olmadan olmayacağını kabul ettiği bir andı.

Her karı koca için sıradan bir hareket olan bu an,onların iki kişilik dünyasının yine birçok zorlu duygunun sonunda kavuştukları,bir adım daha aşka düştükleri,bir birlerindeki huzuru tattıkları büyüleyici bir andı. Böylesine erdikleri huzuru,bu saatten sonra kaybetmemek için ne kadar istekli olacakları,bu huzur dolu uykularından uyandıkları zaman belli olacaktı.

Gün çoktan ağarmıştı aslında. Soğuk havaya artık pek bir etkisi olmayan güneş çoktan yerini almıştı gök yüzünde fakat hasret kaldıkları,huzur buldukları,birbirlerine kavuştukları şu anda Baran ve Roza'ya hâlâ geceydi. Hâlâ derin bir uykunun içindeydiler onlar. Derin ve tarifi yapılamayacak kadar huzur dolu.

Şüphesiz en çok huzurlu görünen,dün gece karısına belinden sarıldığı pozisyonda uyuyan Baran'ın kolları arasında ne yapıp edip ona yüzünü dönmüş olan ve dönerken bir hayli kocasının üstüne çıkmış,bir bacağını kocasının bacakları üstüne atarak hafifçe öne doğru kırmış,bir eli kocasının yanağının üstünde yer edinmiş Roza'ydı

Uyanıkken pek bir çekingen olan Roza uyurken bir hayli kendini aşmış,neredeyse adamın tamamen üstüne çıkmıştı. Onlarda ters olan tek durumda buydu zaten. Baran put gibi uyurken,iki dakika aynı pozisyonda kalamayan karısından çekeceği vardı.

Roza'nın bir kez daha hareketlenmeye başlayıp mümkünmüş gibi adama daha çok sokulup başını boynuna gömmesi ve yanağındaki elini daha çok sahiplenircesine yüzüne yerleştirmesi sonucu bünyesi ve uykusu böyle bir duruma alışık olmayan Baran,gözlerini güçlükle açarken üzerinde hissettiği baskıyı da çözmeye çalışıyordu.

Birkaç saniye tavanda dikili kalan gözleri nihayet başını boynuna gömmüş olan karısını bulduğunda aniden bütün uykusu buhar olan adamın göz bebekleri büyürken bir an nefessiz kaldı. Nihayet bir süre sonra kendini toparladığında ilk olarak hissettiği,yanağındaki el oldu.
Bir kolu hâlâ karısının bedenine sarılı ve eli,kadının yukarı doğru sıyrılmış üstünün içine firar ederek belinde iyice yer edinmişken Baran boşta kalan elini kadının kendi yanağına yerleştirmiş olduğu elinin üstüne yerleştirerek bu anın gerçekliğini ölçmeye çalıştı.

Elini kadının elinin üstünden çekmeden bakışları bu kez de aşağılara doğru kaydığında görüş alanına karısının,kendi bacaklarının üzerine atmış olduğu bacağı girince içinde peyda olan gülme isteğini dudaklarını birbirine bastırarak engel olmaya çalıştı. Gözleri tekrar karısının bulduğunda yüzünü örtmüş olan saçlarını usulca geriye doğru itti ve içindeki mutluluk hissiyle bir süre izledi o güzel yüzünü.