Zawgyi +Unicode..
PART :25:: ငါမသိတဲ့ ငါ့ဒဏ္ရာ.
"ေဟး..ထေတာ့..''
႐ွန္ဟတ္ႏိုးေနေသာ္လည္း အမ်ိဳးေကာင္းသား ေလးကထမလာ ။ ဘယ္ထမလဲ တစ္ညလံုးရစ္ၿပီးငိုေနေတာ့ မ်က္လံုးေတြကိုက္ေနမွာေပါ့ ။ ညက ေက်ာ္စိုးဆီသြားအိပ္ဖို့ လုပ္တာေတြးမိရင္း စိတ္ကအလိုမက်ျဖစ္လာသည္ ။
"ေဟ့ ''
"မထခ်င္ေသးဘူးဆိုေန''
"ဒီညလည္း ငါနဲ႔အိပ္''
"ဟင့္အင္း..''
"ဘာ!!''
ကြယ္..ၾကာရင္နားေရာဂါျဖစ္ေတာ့မွာပဲ ။သူ႔အသံႀကီးနဲ႔စြတ္စြတ္ေအာ္တာ
"အခု..ငါ့စကားကိုျငင္းေနတာလား''
"ေျသာ္အိပ္မယ္ေျပာတာ အိပ္ၿပီေနာ္''
"ေဟ့..''
"ဘာလဲ''
"မနက္ျဖန္ breakfastကဆန္ျပဳတ္ ပဲစားမယ္အဲဆန္ျပဳတ္တိုက္တယ္ဆိုၿပီးဆင္ေျခမ႐ွာနဲ႔..လိုခ်င္သေလာက္သာေျပာငါ့..ႏႈတ္ခမ္းက
အခ်ိန္မေရြးမင္းအတြက္ပဲ..''
"ၿဗိ''
ဟိုဘက္အခန္းမွ..မလား??ဘာတုန္းအဲအသံက!!
"ဟိုတစ္ေယာက္ဘာျဖစ္တာလဲ??
"ဆရာ..က်ေနာ္ေစာင္ျပဲသြားတာကိုက္မိအဲေလ သြားနဲ႔ၿငိၿပီး..ေတာ့ေျပာတာ''
"ခုထ မနက္စာျပင္''
"ဟုတ္ကဲ့..ဒုေခါင္းေဆာင္ ဆန္ျပဳတ္လား..''
"တိတ္စမ္း!!''
မနက္စာစားၿပီးေအးေအးလူလူထိုင္ေနသည့္႐ွန္ဟတ္အား
"ဒုေခါင္းေဆာင္ ဆရာ သခင္ေလး''ဟု
နာမည္မ်ိဳးစံုေခၚေနတဲ့တပည့္ေက်ာ္စိုး
"ဘာလဲ''
"ဟို မွာေလ''
ခပ္လွမ္းလွမ္းကအဝါေရာင္ဝတ္စံုေလးဝတ္ထားသည့္ေနာင့္ကိုလက္ညႇိဳးၫႊန္ျပမိသည္
YOU ARE READING
လေပြည်မရှိသောအရပ် Season.1 (Completed)
RomanceMy second story💜 (Chapter-1) တကယ်ဆို မင်းကိုကိုယ် လေပြည်မရှိသောအရပ်မှာ ထာဝရ ထားချင်ခဲ့တာမျိုး (Own Creation)
