*Απαγόρευμενο Πάθος *

Πρόλογος

Καλησπερα σας , αυτή η ιστορία είναι η πρώτη, που γράφω στο wattpad .Ολα οσα διαδραματίζονται ειναι όλα δικές μου ιδέες.

Καλή αναγνωση

                                                            ------------------------------------------------

                                                                                         ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πάντοτε η ζωή μου δεν φάνταζε μια ζωή βγαλμένη από παραμύθι , ήμουν συνηθισμένη να διαβάζω ώρες ατέλειωτες πάνω σε στιβές  βιβλία και να προσπαθώ να ξεγελώ τον εαυτό μου, ότι υπάρχει αληθινή αγάπη και βρίσκεις τον πρίγκιπα ,που σε σώζει από την κάκια 'μάγισσα' , που στην προκείμενη περίπτωση, η μάγισσα είναι η πραγματικότητα , από μικρή ηλικία μου δίδαξαν για να είμαι και πιο ακριβής με προπόνησαν να μάθω να παλεύω για την ζωή μου , το να έχεις αδελφό ή αδελφή σημαίνει να μοιράζεσαι και να έχεις κάποιον διπλά σου, που θα σε στηρίζει στα εύκολα και στα δύσκολα. Σε σημείο σχεδόν εμμονικο σε μια καταπιεστική κατάσταση να πετύχω τους στόχους ,που έθεσαν οι οικογένεια μου .Μπέρδευα τι ήθελα εγώ και τι οι άλλοι , αλλά στο χάος του μυαλού μου υπήρχε εκείνη.

Για καλή μου τύχη , η αδελφή μου ήταν το στήριγμα μου ,από το σχολειό μέχρι το πανεπιστήμιο του Κάνσας στις θετικές επιστήμες και ιδιαίτερα στην ιατρική με ειδικότητα στην νευρολογία .

Οι γονείς μου ενστερνίζονταν την άποψη ότι η δουλεία σου σε κάνει απαραίτητα αξιόλογο άνθρωπο στην κοινωνία . Εκείνοι αποφάσισαν σε πια σχολή θα φοιτήσω , τα λεφτά ήταν περιορισμένα και εγώ διάβαζα ώστε να τους κάνω υπερήφανους , η μονή μου σκέψη ήταν να μην ντροπιάσω τους γονείς μου, να νιώθουν υπερήφανοι όταν αναφέρονται σε μένα . Εδώ και είκοσι πέντε χρόνια ακολουθώ την κλασσική ρουτίνας της ζωής , αυτό που επηρέασε αυτή την ρουτίνα ήταν ο Carlos Rainey , σπούδαζε και εκείνος Ιατρική και τον γνώρισα όταν ήταν στο τελευταίο έτος και εγώ τελείωνα το δεύτερο. Πίστευα πως δεν μου έλειπε κάτι άλλο ώστε να συμπληρώσει την ευτυχία μου , ζούσα μαζί του από το πρώτο μηνά της σχέσης μας και ήμουν ολοκληρωμένη , έτσι πίστευα τότε.

Όμως στην συνεχεία θα ανακάλυπτα ότι τα πιο σημαντικά πράγματα δεν ήταν οι ακαδημαϊκές μου σπουδές και η δουλεία μου στο Naval Medical Center στο Κάνσας ,θα ήταν αδιάφορες σ'αυτό που θα ερχόταν. Μια απλή μέρα στην δουλεία φαντάστηκε να μου αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία. Μια απλή στάση για την δουλεία προκάλεσε ολόκληρη έκρηξη στο μυαλό μου και στην καρδιά μου .Ο άγνωστος που εισέβαλε στο αυτοκίνητο έγινε ο απαγωγέας μου και εκτός από έμενα ,απήγαγε την ζωή μου και την καρδιά μου. Όταν τον αντίκρισα για πρώτη φορά κατάλαβα ότι δεν ήρθε για καλό.