ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"

အပိုင္း (၄၄)

"အာ…. ဘာလုိ႔ေအးေနတာလဲ… င့ါေစာင္… င့ါေစာင္ေလး ဘယ္မွာ…"

မ်က္လံုးမဖြင့္ဘဲ ေစာင္ကို လိုက္စမ္းသည္။ ေျခေထာက္နားတြင္ စမ္းမိသျဖင့္ ေျခမႏွင့္ေျခညိဳးကို အသံုးျပဳၿပီး ေစာင္ကိုညွပ္ယူကာ ဆြဲၿခံဳလုိက္ရင္းကေန ေဘးနားက ခပ္ေႏြးေႏြးေခါင္းအံုးကို တိုးေဝွ႕မ်က္ႏွာမူၿပီး ျပန္အိပ္သည္။ ေခါင္းအံုးက နည္းနည္းမ်ား မာေနသလားလို႔။ သူမ သိပ္ၾကာၾကာ မစဥ္းစားႏိုင္။ အိပ္စက္ျခင္းက စိုးမိုးသြားျပန္သည္။
အခ်ိန္တံုးေခါက္သည့္အသံက လမ္းမထက္တြင္ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။ ခဏေနေတာ့ လူတို႔၏ လႈပ္ရွားသံ သဲ့သဲ့ကို သူမၾကားရသည္။ မထခ်င္ေသး။ သူမ ထပ္အိပ္ခ်င္ေသးသည္။ ေစာင္ကို တင္းေအာင္ျပန္ၿခံဳရင္း နံရံနားရသေလာက္ ကပ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ နံရံက ေလေႏြးေႏြးေလးမ်ား တိုက္ေနသလား။ နံရံက မလံုဘဲ အေပါက္ကေလးရွိဟန္တူသည္။ သူမ ႏွဖူးထက္ကေနတဆင့္ ႏွာဖ်ား၊ ပါး၊ ေမးရိုးထိ ေလေႏြးေႏြးက မွန္မွန္ေလး တိုက္ခတ္ေနသည္။ မ်က္လံုးကို အနည္းငယ္ဖြင့္ၿပီး နံရံကို စမ္းသည္။ အဝတ္စအခ်ိဳ႕ကိုသာ လက္က ဆုပ္ကိုင္မိသည္မို႔ နည္းနည္း ထူးဆန္းသည္ဟု ထင္သည္။ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးေမာ့ၾကည့္သည္။

"ေအာင္မေလး….."

"ခင္ဗ်ား… ခင္ဗ်ား…. လူယုတ္မာ…. စည္းမေက်ာ္နဲ႔လို႔ ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား…."

အလန္႔တၾကားေအာ္ၿပီး ထထိုင္မိသည္။ ေခါင္းက ဦးေႏွာက္ကို အေျပးအလႊားအလုပ္ေပးကာ စဥ္းစားသည္။

"ညက ငါ စည္းအေနနဲ႔ တားထားတဲ့ အဝတ္စ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ…. ဒီ.. ဒီမွာ… စည္းက ဒီမွာ ရွိတုန္းပဲ… ခင္ဗ်ားစည္းေက်ာ္လာတာ… လာမျငင္းနဲ႔…"

ဟြာရွန္႔ႏွင့္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ညွပ္ေနေသာ အဝတ္စရွည္ေလးကို ဆြဲယူကာ အသည္းအသန္အျပစ္တင္သည္။

ဟမ္…. သက္ေသ ဒီေလာက္ ခုိင္မာတာေတာင္ င့ါကို လာျငင္းလုိ႔ကေတာ့….!!!

ဟြာရွန္႔ အိပ္ေနရာမွ ထကာ စိတ္ပ်က္ေသာ အမူအရာျဖင့္

"မင္း… င့ါအက်ၤ ီကို ဆဲြထားတာ လႊတ္ဦး…"

"ဘာကိစၥနဲ႔ လႊတ္ေပးရမွာလဲ…"

"မင္း အေသအခ်ာၾကည့္ၾကည့္… စည္းက မင္းေက်ာ္လာတာလား… ငါ ေက်ာ္လာတာလား…"

ထိုအခါမွ မို႔ရန္ သူမ အဝတ္စရွိရာ ၾကမ္းျပင္ကို ၾကည့္မိသည္။ အဝတ္စက ဟြာရွန္႔နား ေရာက္ေနၿပီး ဟြာရန္႔က နံရံေထာင့္သို႔ သူ႔တစ္ကိုယ္စာသာ ကပ္ၿပီး ထိုင္ေနသည္။ သူမ အိပ္ရာႏွင့္ ေခါင္းအံုးက အင္း… ဟိုဘက္ နံရံနားမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ကန္ေက်ာက္ထားသည့္ႏွယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမက သူ႔ရဲ႕ အိပ္ရာေပၚထိေအာင္ အိပ္ေဆာ့ခဲ့သည္ပဲ။ မုိ႔ရန္ တစ္ကိုယ္လံုး ေရခဲရိုက္ထားသည့္အတိုင္း ေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္သြားသည္။