PEŞİMDEKİ İNTİKAM

KAYIP

"Görmezden gelin
Ses etmeyin,
Cevap vermeyin
Sessizlik herkesi mahveder...
....

Onun sessizliği hem kendini hemde düşmanını mahvetmişti,ölüp ölüp dirilmeyi hayatın boşluğundan hiç çıkmamayı vaadetmişti..

Bu iğrenç hayatın öğrettiği tek şey acıydı,acı çekerekte yaşaya bilmekti,asla yaşamam dediğin şeyleri yaşamak,yapmam dediğin şeyleri yapmaktı

Yada..
Yapmayı hiç istemediğin şeyleri yapmak zorunda kalmaktı

İstemediği o kadar çok şey yapmıştıkı Ateş karahanlı,sonunu bilmeden, pişmanlığını her seferinde gün yüzüne vuran onlarca şey yapmıştı,yapmayada devam ediyordu,yapmaktan vazgeçicek gibide değildi artık.

O kayıp ruhu acıyla harmanlıyacak içine bolca kendinden katıcaktı,ilyanın tüm hücreleri ona ait olana kadar rahat durmayacaktı.

......
İçkisinden bir yudum daha almıştı içindeki ateşi söndürmek için elindeki kemeri kenara fırlatmış o beyaz teninden akan kanları izliyordu acımasızca
Kaçıncı darbesiydi bilmiyordu ama ilya acıyla yediği darbeden uzun süre ayağa kalkamıcak hale gelmişti
Gözlerini körleştiren o karanlık düşünceleri ilyayı gittikçe öldürüyor,tüketiyordu adeta.
Başa sarmıştı herşey ,tek fark ilk günden dahada kararlıydı,Bu sefer sadece intikam değil...kendi eserini yarattıcaktı Ateş karahanlı.
İlaçlarını içmeliydi hastaydı biliyordu...

çıkan sesi annesini sayıklarken,bedenini saran acıyla sığınıyordu annesine,bir yanında ölüm bir yanında umutuzca sokulmuştu babasının ruhsuz bedenine..oysa gerçek anlamda tutunabiliceği,sığınabiliceği tek beden ona bu acıları çektiren adama aitti,Ateş karahanlıya..
Islak gözleri yavaş yavaş kapanırken sırtındaki elleri hisetmişti en son,saatlerdir o acı çektiren eller sırtında yumuşakça gidip gelirken ruhununda ikiye bölündüğünü hissetmişti bi an ,acıya alışmıştı bir tarafı,itilip kakılmaya,söz dinlemeye alışmıştı,bir tarafında hala o küçük kırık yarım kalmış bedeni dururken,bir tarafını Ateş karahanlı esir almıştı...
Hissediyorduda...tüm bedenini esir alana kadar durmuyacaktı..

" benim olduğunu kabul edene kadar durmayacağım ilya"

Gözleri kapandığı an küçük bir gülümseme sarmıştı minik yüzünü,bugünde pes etmemişti....
Annesinin babasının katiline istediğini vermemişti...ne kadar dayanırdı bilmiyordu ama..acıdan ölene denk dayanacaktı...dayanmalıydı.

Israrla pes etmeyen o güzel yüzüne bakmıştı Ateş,ardından çoktan pes etmiş bedenini izlemişti kalbindeki buruklukla,en az ilya kadar canın yandığını hissetmişti,onun sevgisi acı çektirmekmiydi gerçekten,yapmamalıydı bunu yaptıkça ondan dahada çok uzaklaştığının farkındaydı ateş,daha çok nefret ettiğini gördükçe onunda canı yanıyordu fakat,sonunda istediği olana kadar durmaya hiç niyeti yoktu...

elerinin arasındaki minik bedeni  kenardaki siyah çarşafla sarmalamış odanın içindeki küçük duşa ilerleyecekken vazgeçmiş kendi odasına çıkmıştı hızla, yatağın üstüne yatırmış ardından küveti ılık suyla doldumuştu,ilyanın sızlayan bedenini küvetin içine usulca bırakırken tepki vermemekte fazlasıyla ısrarcıydı,gerçektende kaybetmişti kendini,acının kollarına bırakmış gözlerini yummuştu.
Ateş uyanır düye düşünsede ilyanın hali hiçte iyi görünmüyordu,daha bi kaç gün önce biraz olsun düzelmişken şimdi eski halinden bile çok kötüydü
Halsiz,yorgun,zayıf bedeni ayakta bile duramıyordu artık,bitmişti.

Darbelerin iziyle dolu olan siyah tişörü üstünden çıkarmış o bembeyaz tenine yapışan iç çamaşırlarına kaymıştı gözleri,bakmamakta her ne kadar ısrarcı olsada kaçış yolu göremiyordu kendinde tutamıyordu,dayanamıyordu....