ရသစံုလင္ တ႐ုတ္ဝတၳဳတိုမ်ား

မနာလိုစိတ္ (အပိုင္း - ၃)

မီးဖိုလဲအရွိန္ရလာေရာ ေၾကးခြက္ကေလးေတြ ထုတ္ျပီး သုတ္သင္ေနတဲ႔လီဟြားကို သူ႔အေမၾကီးက လွမ္းေျပာတယ္။

“ေလးခြက္ထုတ္ျပီး.. စားပြဲေပၚ အသင့္ျပင္ထားကြဲ႔…”

သေဘာကေတာ့ သူတို႔ပါ ဝင္ေသာက္ၾကမယ္ေပါ့ေလ။ အဲလိုေျပာလိုက္ေတာ့ လီဟြားက ခြက္ႏွစ္ခြက္ကို ထပ္ထုတ္လာျပီး စားပြဲေပၚတင္ရင္းနဲ႔ သူတို႔ စကားေျပာေနတဲ႔နား ခဏလာရပ္ေနျပီး နားေထာင္လိုက္ ၊ မီးဖိုနားကိုသြားလိုက္ လုပ္ေနရာက ဝိုင္အရက္ကို ေၾကးအိုးထဲ ငွဲ႔ထည့္ရင္းနဲ႔ လွမ္းေျပာတယ္။

“…ေမေမေရ..အသင့္ပဲ… အစ္ကိုေတြခြက္ထဲ သမီးငွဲ႔ေပးလိုက္ေတာ့မယ္…”

“…ေအး..ေအး..ထိုင္ႏွင္႔.. သမီးေရ… တို႔အခုပဲ လာခဲ႔ေတာ့မယ္…”

နဖူးေပၚဝဲေနတဲ႔ ဆံေခြမည္းေလးေတြကို လက္ေမာင္းေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ သိမ္းဖယ္လိုက္ျပီး ခါးစည္းအဝတ္ေလးေပၚက ျပာေတြကို တဖတ္ဖတ္ခါခ်ရင္းနဲ႔ လီဟြားေလးက သူတို႔ဝိုင္းထဲကို လာထုိင္တယ္။ ေလးေယာက္သား စျပီးေသာက္ၾကရင္း စကားေဖာင္ဖြဲ႔ၾကတာေပါ့။ ခၽြမ္မုဆိုးမၾကီးကေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းလိုလို
ဝူဟန္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးကို စပ္စုတယ္။ ဝူဟန္လည္း သူဟာဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္ခ်မ္းသာရေၾကာင္း အားပါးတရေျပာမယ္ လုပ္ျပီးမွ ဟိုတခါအိမ္မွာ ဆူဆူညံညံ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာကုိ သတိရသြားျပီး မနည္းပဲ ခၽြန္းအုပ္လိုက္ရ။ ဟုတ္တယ္ေလ.. ခၽြမ္လီဟြားလို အလြန္ခ်ိဳသာ လွပႏူးညံ့တ႔ဲ မိန္းကေလးက သူ႔ဇနီးလီယိုနီယာကုိ အနာတရျဖစ္ေအာင္ လာလုပ္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ ယံုရခက္ၾကီးေပမဲ႔ ဒီမိန္းမလွႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တခုခုေတာ႔ မွားေနတယ္ဆိုတာကို ရိပ္မိလိုက္လို႔ပါပဲ။ ခၽြမ္မုဆိုးမၾကီးက ထပ္ေျပာျပန္တယ္။

“..ကဲ..အခုက်ဳပ္သမီးကို ဆရာေလးကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ရေတာ့..မႏွေျမာေပဘူးလားေတာ္…”

“…အင္း…အေဒၚ႔သမီးကလဲ… အဆင္းေရာ.. အခ်င္းေရာ..ေျပာတာထက္ေတာင္ ပိုေနပါေသးသဗ်ာ.. အေဒၚဂုဏ္ယူမယ္ ဆိုရင္လဲ… ယူေလာက္ပါေပတယ္…”

ဝူဟန္တစ္ေယာက္ အရက္ကေလးက ဝင္လာေတာ့ အာကရႊင္လာတဲ႔အျပင္ သစ္ေတာ္ပန္းကေလးကို ခ်ီးမြမ္းခ်င္တာနဲ႔ ခၽြမ္မုဆိုးမၾကီးကို အားပါးတရ ေထာက္ခံလိုက္ေတာ႔ မိန္းကေလးချမာမွာ မ်က္ႏွာကေလးရဲသြားေအာင္ကို ရွက္ေသြး ျဖာရွာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဝူဟန္နဲ႔ လိုခ်ီစန္လည္း အရက္တအိုးကုန္တာနဲ႔ ျပန္ၾကမယ္လုပ္တာကို ခၽြမ္မုဆိုးမၾကီးက အတင္းတားပါတယ္။