Third person's POV
Lumabas si Yoongi sa silid ni Jungkook para puntahan si Xabrina. Walang alinlangan siyang pumasok sa kwarto nito at nakita ang mahimbing sa pagkakatulog na kapatid niya. Lumapit siya rito at pinagmasdan ang mukha ng babae.
"Ayos ka lang ba?" Sambit nito na animo'y kinakausap ang nakababatang kapatid.
"I know that they were behind this, I'm sorry if I can't protect you like how you protect me. Funny, ikaw pa pumoprotekta sakin when in the first place dapat ako." Pagpapatuloy pa niya.
Napabuntong hininga siya sa sinabi. Hindi nga naman pangkaraniwan na babae pa ang pumoprotekta sa isang lalaki, knowing na gangster din ito. But this is reality, not a fantasy. Anything can be possible at isa ang sitwasyon na to sa mga yon. Xav protecting his brother? Hell yeah, she would do everything just to keep him safe, same goes to BTS. She'll protect them at all cost kahit na maging kapalit pa ang kaligtasan at buhay niya.
"Naguumpisa na sila Xabrina, at sa tingin ko hindi lang ganto ang posibleng mangyari. Handa kana ba?" Tanong ulit nito.
"Sila ang dapat maghanda, dahil sa susunod na galawin pa nila kayo hindi na ako magdadalawang isip na ubusin sila." Saad ng babae na ikinagulat ni Yoongi.
"I thought you were sleeping?"
"I was. Umamin ka nga, may alam ka ba sa nangyayari ngayon? Yes, I know na inutusan niya ang mga taong yon at nandito sila para lang maibalik tayo sakanya. But I didn't know he would go this far para lang abutin niyo 'to. Kakantihin niya tayo? Sasaktan niya ang sariling niya anak?! I can't believe this!"
"Hindi ko din inakala na magagawa niya yon, but knowing dad? Gagawin niya lahat masunod lang ang gusto niya, kasehodang saktan pa niya ang mga kadugo niya. Gago siya alam mo yan, kaya nga nagplano din tayo na maghiganti diba?"
"Nahihibang na siya." Napailing ito. "What's worse is baka madamay pa ang iba." Dagdag pa Xabrina.
"Are you worried?" Napapangiting tanong ng kanyang kuya.
"I'm not!"
"You can't hide from me. Wala ka naman dapat ipangamba, you're Xabrina Min for pete's sake! The top gangster that everyone's scared of. Anong kinakatakot mo?"
"And you're the second one. Hindi nga ako natatakot! Bakit ako makakatakot kung kaya ko naman silang patumbahin gamit ang mga kamay ko?"
"Kung ganon, anong inaalala mo?"
"It's just that, hindi dapat madamay ang mga inosenteng tao dito."
"BTS."
"At bakit yang grupo mo naman ang naisip mo na tinutukoy ko?" Tanong niya ng napapataas pa ang kilay neto.
"Well, they're the closest to us. It's not impossible na madamay sila dito."
Napabuntong hininga siya ng maisip ang sinabi ng kuya niya. Tama siya, malaki ang posibilidad na madamay ang BTS dahil sa pagiging malapit ng mga to sakanila.
"Hindi ko alam ang gagawin ko pag nadamay pa sila. Ngayon pa lang kinakain nako ng konsensya ko."
"So you're worried about them now." Napangisi pa si Yoongi sa tinuran.
"Of course. Alam kong cold at rude ang trato ko sakanila pero pamilya ko din sila Yoongi, pamilya natin. I won't let anything happen to them."
"Don't worry, I got your back. Hindi rin ako makakapayag na may mangyaring masama sa mga ulupong na yon." Natawa ito sa sinabi niya.
"Yeah right. Dapat natutuwa ako ngayon, eto yung bagay na namimiss ko pero bakit kabaliktaran ata nararamdam ko? Peste!"
"Dahil may ibang taong nadadamay. Yun lang yon."
