BOOtiful Habit ¤ VERKWAN ✓

BOOtiful ending

{Third Person's }

Seungkwan opened his eyes, only to see himself in a bath tub. Hindi niya alam kung papano siya napunta doon. Hindi niya rin alam kung anong nangyare after siyang dukutin ng walang kalaban-laban. His eyes roamed around the beautiful bathroom setup...

"Impossibleng may ganito kayaman na kidnapper ano?" he asks in his mind.

He lifted his hand, carrying bubbles along. He sniffed and taste- char. Sniffed lang mga beh. Amoy lavender and vanilla. Napaka-gara! Napakasosyal!

"Kung ganitong kidnapper lang ang dudukot saken edi sasama nalang ako- chos!" wika niya sa kaniyang sarili habang nilalaro-laro pa ang bubbles sa kaniyang kamay.

Gusto niya mang maglaro pa'y, kaniya nang inihinto ang kaniyang pag-aaliw sa sarili. Nasa kalagitnaan siya ngayon ng kidnapping and worse siya pa itong nakidnap. He reached for the clog pulled it to drain the tub. He turned on the shower and rinsed himself, clean.

Pagkatapos niyang magbanlaw ay kinuha niya ang robe na naka-hanger sa isang tabi and wore it. Habang siya'y nagpapatuyo, naisip niyang nasa isang magarang hotel siya. Confused, he sticks to the thought of him being kidnapped by a wealthy man... at dahil siya ay isang malikhaing tao, naisip niyang isang mafia boss. Like those other character on the stories online.

Seungkwan slowly opened the door and peeked outside. Bumungad sa kaniya ang magarang setup ng isang kwarto. Sa tabi ng king-sized bed, stands a beautiful white tuxedo. Tuluyan siyang lumabas sa banyo, he tip-toed towards the tux and scanned it. His fingers traced along the smooth fabric of it. Sa left side nito'y may nakaburda. Weird tux, but the embroidered design didn't make the clothing ugly. In fact mas lalo pa nitong pinakita ang kagandahan at uniqueness ng buong kasuotan.

Sa kaniyang pang-uusisa, nakita niya ang isang sulat na nasa side table na katabi lamang ng mannequin. Kinuha niya ito tsaka binasa ng masinsinan.

(𝓽𝓸 𝓲𝓷𝓯𝓲𝓷𝓲𝓽𝔂 𝓪𝓷𝓭 𝓫𝓮𝔂𝓸𝓷𝓭 )

"Anong meron?" Tanong ni Seunhgkwan sa kawalan. Confusingly stared at the letter. Mas lalong nadagdagan ang katanungan sa kaniyang isipan.

He tried to find something na makakatulong sa kaniya upang macontact ang mga tao sa labas. Pero bago niya ginawa iyon, he attempted to open the door but it was locked. Bukod sa sliding-door that'll lead you to the veranda. Habang naghahanap ay biglang bumukas ang pintuan. Nakatuwad pa siya dahil iniisip niyang may something sa ilalim ng kama.

"Yas! May tulong na!" aniya, at inayos ang kaniyang sarili.

Ngunit sa pagtanaw niya ng mga tao, nagulat siya dahil may mga dala silang equipments na wala siyang kaide-ideya kung ano. Bukod sa isa... isang malaking box na sure siyang isa itong make-up kit! There are a total of 5 persons in the room. Nagulat siya dahil may photographer pa na humabol. Bale, anim na katao ang pumasok sa loob ng kwarto. Seungkwan asked them who are they, but instead of responding... they dragged him towards the vanity mirror and made him sit in front of it.

Hindi nagreklamo si Seungkwan, dahil napanatag ang puso niya matapos na makita ang make-up kit. He's really a fan of make-up kits. Fan pero hindi siya bumibili dahil hindi naman siya ganun ka bihasa sa make-up, hindi rin naman siya nakeme-make up araw-araw, panghuli ay ang mahal kaya ng isang kit!

Kuripot si seungkwan mga beh. Napamahal kasi kay hansol... char!

Walang-imik si Seungkwan habang inaayusan siya ng mga tao, or should I say the group of stylists. Habang nag-aayos ay pinipicturan siya. Feeling niya tuloy napaka-VIP niya.