MİM

17.Bölüm - 2

İnsan hayatında çok güzel olduğu günler vardır. Ömürleri boyunca sadece bir kez yaşayacakları ve asla tekrarlanmayacak bazı günler... En özelleri... Asla unutulmayacak olanlar... Upuzun zamanlar sonra bile hatırlandığında gülümsetecek insanın gözlerinin içini parıldatacak anlar... Beyazlar içinde aynada ki yansımamı gördüğüm an benim için öyle günlerden biriydi. Bella beni üstünde örtü bulunan aynanın karşısına geçirip perdeyi kaldırana kadar beyazlar içinde nasıl göründüğümü bilmiyordum. Makyaj bile sayılmayacak derece de hafif bir parıltı kondurulmuştu yüzüme. Hazin hanımın zarafet tüten gelinliği içinde tesettürle taçlandırılmış bir şekilde bu kadar güzel görüneceğini tahmin etmemiştim. Hayır, ben güzel değildim. Gelinlik güzeldi. Bu güzel gelinliğin içinde Talha beni beğenir miydi? Annesinin hatırası içinde beni karşısında bulduğunda ne hissedecekti? Yutkundum. Onun beni beğenmesi için içimde dilekler sıralandı. Kalbim ritmini şaşırdı. Elimi normale dönmesi için kalbime bastırıp bir istiğfar çektim. Sabahtan bu yana Nuh beyin yalısında ki misafir odasında hazırlanırken bir heyecan duymazken şimdi karşımda kendimi bulduğum da böyle hissediyordum. Derin derin nefes aldım. Bella elinde beyaz bir kutu ile karşımda durduğunda duamı henüz bitirmiştim.

"Çok güzel oldun sen." dedi ağlamaklı bir ses tonu ile. Dağınık topuz yaptığı saçları ve şık vizon abiyesi içinde her zamankinden daha da güzel görünüyordu. Bella elleri ile gözlerine yelpaze yaptı gözlerinin sulanmasını engellemek için. Tekrar bana bakıp gülümsedi: "Bu da benim hediyem."

"Ne hediyesi." diyerek elinden kutuyu alıp açtığımda bir çift gelin ayakkabısı ile karşılaştım. Mat beyaz sitilettoların ucunda simetrik kristal şekiller bulunuyordu. Hayranlıkla baktım ayakkabılara. Hayatımda beğendiğim tek topuklu ayakkabıların bir gelin ayakkabısı olacağını düşünmezdim. Benim ayağımda bulunan rahat beyaz ayakkabılar bile bunun yerini tutamazdı. Uzanıp Bella'ya sarıldım ve teşekkür ettim. Ayakkabıları ayağıma geçirdiğim anda Leyla girdi odaya. Gri uzun abiyesi, kıvrılıp dağınık örülmüş uzun sarı saçları ile gülümseyerek yanımıza geldiğinde masallarda ki kadar güzeldi. İlk defa Leyla'nın yaşından olgun gösterdiğini gördüm. Ve karşımda onu tam bir genç kız olarak gördüğümde içimde beliren hüzne engel olamadan kollarımı ona uzattım:

"Bir tanem, çok güzel görünüyorsun." hülyalı bir şekilde süzerken cevapladı beni:

"İnanmıyorum gerçekten de bu o gelinlik mi?" mahcup bir şekilde başımı salladım.

"Evet, yine de bu halde senin gölgende kalacağım galiba."

"Aynaya baktın mı? Sen... Çok güzelsin..."diyerek bana doğru gelmeye başladı. Tam sarılacağı sırada Bella iki kolunu açarak aramıza girdi:

"Iıı! Olmaz. Daha sonra sarılırsın." Leyla yüzünü ekşittikten sonra bana bakarak güldü.

"Abim, seni gördüğünde bir kez daha aşık olacak." içimden inşallah derken gülümsedim.

Ardından kapıda Aslı ve annem belirdi ve annem çoktan ağlamaya başlamıştı bile. Uzanıp ona sarıldığımda Bella bu defa mani olmadı. Bir süre sıkıca sarılmanın ardından yavaşça geri çekilip yüzüme baktı.

"Seni böyle gördüm ya Allah'a şükürler olsun. Daha ne isterim. Nur yüzlüm.. Nur Fezam... Güzel gözlü kızım benim.. Rabbim seni o güzel kalbin gibi insanlarla karşılaştırsın diye dua ederdim hep şimdiye dek. Olursa ki kalbini birine açarsan bu kişi tıpkı senin o yüreğinin bir yansıması olsun isterdim. Şükürler olsun ki bu fani dünyada o yüreğe denk gelebildin. Rabbim utandırmasın ikinizi de... Sevginizi daim ve bereketli kılsın... Yüzünü hep güldürsün... Mutlu ve hayırlı bir ömür nasip etsin."

Annemin daha ilk cümlesinde kısılan ses tonuna, kaçırdığı bakışlarına ağlamasına dayanamayarak gözümden bir damla yaş düşerken bir kez daha sarıldım ona. Dün gece ki o his gelip yerini buldu yine içimde. Keşke babamda yanımızda olsaydı dedi içimde ki bir fısıltı. Annem sanki hüznümü hissetmiş gibi bana daha da sıkıca sarıldı. Kendini zorlayarak topalardı ve geri çekildi. Bella'nın uzattığı beyaz mendili alırken onunda ağladığını gördüm.