ေနာက္ေန႕ မနက္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့
အသူရာက......
"အဲ့တာဆုိ ညမွ သြားစားမွာေပါ့..
ေက်ာင္းက ေစာေစာ ျပန္ျပီး ညက်ရင္
ငါ့ကုိ အိမ္လာေခၚေလ .. ေနာ္..."
အသူရာက မနက္ထဲက စားဖုိ႕ေသာက္ဖုိ႕
အေၾကာင္းသာ ေျပာေနသျဖင့္ ထူးထူး ျပံဳးမိသည္။
ခုခ်ိန္မွာ အနားမွာ ရွိေပးျပီး စိတ္ရင္းအမွန္ နဲ႕
ဆက္ဆံေပးသူက အသူရာတစ္ေယာက္သာ
ရွိတာေလ.။
"အင္း နင္ဆုိင္ေကာ ေရြးၿပီးၿပီလား...? "
"ေရြးထားတယ္ ေဟာ့ေပါ့ ဆုိင္..၊
ေကြ်းေနာ္...? နင္က ေဘာစိ ျဖစ္ေနျပီပဲဟာ..."
"အာ မေဘာစိပါဘူးဟာ..."
"မသိဘူး.. ငါကေတာ့ ေဟာ့ေပါ့ပဲ...."
"ဟုတ္ပါျပီ ဗ်ာ....."
"ဒါနဲ႕ အာဏာမင္းဆက္က
ခုခ်ိန္ထိ ေပၚမလာဘူးလား.?.."
ထူးထူး ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။
ေမ့ထားျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားထားသည့္
အေၾကာင္းအရာက ေခါင္းထဲ ျပန္ေပၚလာျပန္သည္။
"သူ အသစ္ေတြ႕သြားတာမ်ားလား...?"
အသူရာရဲ႕ စကားက ထူးထူးရင္ကုိ
ပူေလာင္သြားေစသည္။
"ထူးထူး...!! အိမ္က အေရးၾကီး ကိစၥရွိလုိ႕
ထူးထူးကို ခဏ လာခုိင္းထားတယ္.. ၊
ခု လုိက္လာမွ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္... "
ကားဒရုိင္ဘာဦးေမာင္က ထူးထူးကုိ လာေျပာေတာ့
ထူးထူး ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ၊ဘယ္သူမ်ားဘာျဖစ္လုိ႕လဲ
မသိဘူး..။
"ဟုတ္လား.. .ဦးေမာင္...ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဟင္....
အသူရာ..!
ငါ သြားလုိက္ဦးမယ္....ေနာ္."
"ေအးေအး ငါ့ကုိ ဖုနး္ဆက္ဦးေနာ္..."
ထူးထူး ေခါင္းညိတ္ကာ ဦးေမာင္ေနာက္
လိုက္ခဲ့လိုက္သည္။
ဦးေမာင္က ခပ္ျမန္ျမန္ ေမာင္းေနေသာေၾကာင့္
အိမ္က ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ေမးေတာ့ ... ၊
သူလဲ မသိဘူး အိမ္္က လာခဲ့ဖုိ႕ ေျပာတဲ့
ေနရာကုိ သြားေနတာတဲ့...၊ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္
လုိက္လာရသည္။ ေမာင္းလာတာ ေတာ္ေတာ္
ၾကာေနညပီ ျဖစ္ျပီး တစ္ျဖည္းျဖည္း
ျမိဳ႕ စြန္ ေရာက္လာေတာ့
စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ လာသည္။
YOU ARE READING
ဒဏ္ရာ
Romanceဒဏ္ရာေတြေပးလည္း ေပးသူ အျပစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ မျမင္သလို ေက်နပ္စြာ ခံယူသူရဲ႕ အျပစ္ဟုသာ ကြ်န္ေတာ္ယူဆသည္ ဒဏ်ရာတွေပေးလည်း ပေးသူ အပြစ်လို့ ကျွန်တော် မမြင်သလို ကျေနပ်စွာ ခံယူသူရဲ့ အပြစ်ဟုသာ ကျွန်တော်ယူဆသည်
