Kabanata 5

18.3K 732 62
                                    

Kabanata 5

Nanatili ang mga mata ko sa pulang likidong nakapaloob sa isang baso. I don't know what kind of wine is this. It has a sweet taste, but a traitor one. Hindi siya sili na aanghang kaagad. It takes a period of time para maramdaman mo ang tama ng inuming ito.

Nag-angat ako ng tingin nang ilahad ni Adam ang kanyang kamay. I roamed my eyes around and found out that the music is now romantic and the crowd dancing on the floor are only lovers. Akala ko sila-sila lang ang nandito, pero selebrasyon pala ito ng anibersaryo ng ina at ama ni Jared. Now I know why some of the people here are businessmen.

"May I have this dance with the beautiful lady tonight?" He's smiling from ear to ear.

Walang pagdadalawang-isip ko itong tinanggap at agad na tumayo. Medyo nawalan pa ako ng balanse ngunit mabilis na hinawakan ni Adam ang aking beywang upang hindi ako matumba.

"You're drunk. Should I take you home?" nag-aalalang sambit niya.

Umiling lang ako at nilibot ang paningin. "Where's my son?"

"Nasa sasakyan. Nakatulog." Giniya niya ako papuntang dance floor.

I placed my hands on his shoulders while he placed his hand on my waist and sway our body. I rested my head on his shoulders and closed my eyes.

"I thought I can handle the pain," bulong ko.

Ramdam kong humigpit ang kapit niya sa bewang ko at mas lalo akong nilapit sa kanya. "I can see it in your eyes, Tasha. You're not a good pretender."

Mahina akong natawa. "Well, I guess I am."

Nagulat nalang ako nang biglang kinalas ni Adam ang pagkakahawak ko sa kanyang batok at pinaikot ako. Bigla niya akong binitawan kaya muntik na akong matumba nang may makisig na brasong agad na yumapos sa aking beywang. Wala sa sarili akong napahawak sa kanyang matitipunong balikat.

I shut my eyes close as I murmured, "Fuck."

"You are lying," said a baritone voice in front of me.

Natulos ako sa aking kinatatayuan. My sanity came back as soon as I heard his voice and smelled his scent. Nag-angat ako ng tingin dito at mabilis na kinurap-kurap ang aking mga mata. Tell me I'm just hallucinating!

"W-What do you mean?" Nakagat ko ang aking ibabang labi. Why am I stammering?

Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin making me step backward, but his arms around my waist stopped me. "You can lie to everyone, Natasha. But not me," he whispered.

I'm totally fuck up! "Sorry to burst your bubble Mr. Montenegro. But I am not Natasha. I am Tasha. We may have similarities when it comes in the end of our names, but we are not the same."

He snorted. "And you want me to believe that?"

Pwersahan kong tinanggal ang braso niyang nakapalibot sa beywang ko at mariin itong tinitigan. "I don't care if you won't believe me. Who are you to make me convince you that I am not lying? Believe what you want to believe then, I don't care. Excuse me." I turn my back and walk to the powder room.

Nang makarating ako dito ay mabilis ko itong sinara, thank God no one is around. I look at myself on the mirror as a tear escape from my eye. I miss him. His scent, his voice, his touch. Everything about him. I miss him damn much. But I know I can't be with him. As I can see, masaya na sila ni Kelly with a little girl. I think that's his child. Kylie. Ang kinabubusyhan niya ngayon.

I took a deep breath. Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking daliri at muling sumulyap sa salamin. Nang makuntento ako ay tumungo agad ako sa pinto. I was about to open the door when it opens and the man I'm thinking about a while ago entered.

Forgetting the CEO's Son [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon