" အဲ့ေတာ့ ေမာင္က ငါသိမွာစိုးလို႕ တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္ၿပီး ေျဖရွင္းေနခဲ့တာေပါ့ "
ရာျပည့္ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပိုက္ထားကာ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ၾကည့္ေမးလိုက္သည္ ။ ေမာင့္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြပါးပါးလွပ္လွပ္ျမင္ေနရေသးေသာ္လည္း သူ႕ကိုေတာ့ ရွိသမွ်သြားေတြ အစြမ္းကုန္ၿဖဲျပကာ ရယ္ျပေနသည္ ။
" ကေလးသိသြားၿပီး ေမာင့္ကိုေနာက္တစ္ခါ ထားခဲ့မွာကို စိုးရိမ္လို႕ ဖံုးကြယ္ထားမိခဲ့တယ္ ။ က်ိန္ဆုိက်ိန္ရဲပါတယ္ ......... ရင္မွာ ထာ၀စဥ္ ကေလးတစ္ေယာက္တည္း ရွိတာပါ ။ ပထဆံုးအခ်စ္ကလည္း ကေလးပဲဆိုတာ ကေလး သိမွာပါ "
ရာျပည့္ မ်က္ႏွာရွဴတင္းတင္းနဲ႕ ခိုင္ၿမဲကို မ်က္ေစာင္းလွမ္းခ်ိတ္လိုက္သည္ ။
" သီခ်င္းေခါင္းစဥ္က ကန္ေရျပင္ မဟုတ္လား ....."
" ဟမ္ .............. သိေနတာလား ။ဟီးဟီး ......... ေမာင္ အခု တကယ္ေျပာမယ္ ။ ေမာင္သူ႕အေပၚ ျမဴတစ္မႈံစာေတာင္ ခံစားခ်က္မရွိေတာ့ပါဘူး ။ ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ တြယ္တာရသူပါ ။ ၿပီးေတာ့ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ကေလးအေပၚကို ဘာကိစၥမွ မဖံုးကြယ္ေတာ့ပါဘူး ။ သံသယစိတ္ေတြနဲ႕ ေမာင့္ကေလးေလးက ပင္ပန္းေနရွာမွာပဲ ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ......... ေမာင့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္မဟုတ္လား "
ခိုင္ၿမဲ လက္အုပ္ေလးခ်ီလွ်က္ သနားစရာမ်က္ႏွာေပးနဲ႕ ရာျပည့္မ်က္ႏွာအနားတိုးကပ္လာေတာ့ ရာျပည့္ ခိုင္ၿမဲမ်က္ႏွာကို တြန္းဖယ္လုိက္သည္ ။
" ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္ ....... အဲ့မ်က္ႏွာထားကို အရင္ျပင္ ။ ေနာက္ခါ ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးေတာ့မယ္ဆို ေမာင့္မ်က္ႏွာကို အိတ္အမဲနဲ႕ အရင္စြပ္ထားေပးရမယ္ ။ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ထားၿပီးရင္ အဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ သနားဖို႕ေကာင္းေအာင္ လုပ္တတ္လြန္းတယ္ "
" ဟီး. ဟီး.... ခ်စ္တယ္ေနာ္။ ေမာင့္မွာ ကားမရွိေတာ့လို႕ ကေလးအိမ္လိုက္ေနၿပီး ကားႀကံဳလိုက္စီးလို႕ရလား "
" ကားႀကံဳစီးတာ အိမ္ထိ လိုက္ေနဖို႕ လိုလို႕လား ။ ဒါနဲ႕ ကားေရာင္းလိုက္တဲ့ ပို္က္ဆံေတြေကာ ။ သူ႕ကိုေပးလိုက္ၿပီလား "
