အပိုင္း - ၃ (Zawgyi + Unicode)

27K 2.9K 155
                                    

#For Zawgyi

မမျပန္လာတဲ့ေန႔ကတည္းက မမသြားခ်င္ရာကို ကားေမာင္းပို႔ေနရသျဖင့္ သူ ဆိုင္ကိုမေရာက္တာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ရွိၿပီ ။ ဒီေန႔ေတာ့ သြားမွရမည္ ။

ဆိုင္ေရာက္လို႔ကေတာ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ဆိုင္ကို ပစ္ထားသည့္အမႈႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဗညား၏ သေဟာက္သဟဲျပဳမႈကို ခံရေပဦးမည္မွာမလြဲ ။

အင္း...ဒီေကာင္ႀကီး ႀကိဳက္တတ္တဲ့ မုန္႔ေလး ဘာေလး ဝယ္သြားဦးမွပါ ။ အေတြးနဲ႔အတူျပံဳးရင္း အဝတ္လဲဖို႔ ဗီ႐ိုတံခါးကိုဖြင့္မိေတာ့.....။

အက်ႌေလး.......။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ သူမဝတ္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ေဒါက္တာ ဆက္ေစဓနရဲ႕ အက်ႌေလး ။

တစ္ခါသာဆံုဖူးတဲ့လူရဲ႕ အက်ႌေလးကို ျမင္လိုက္ရံုနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ေႏြးခနဲျဖစ္သြားတာမ်ိဳးႀကီးကေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုတ္လား ။

သူေၾကာက္သည္ ။ ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကာက္ပါသည္ ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာဆိုတာ ရိပ္မိၿပီးကတည္းက တစ္ေန႔ဒီလို အေျခအေန အခ်ိန္အခါမ်ိဳး ေရာက္လာမွာကို သူ ေၾကာက္ေနခဲ့တာပါ ။

မျဖစ္ဘူး....မျဖစ္ဘူး.....။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ခၽြန္းအုပ္မွ ျဖစ္မွာ ။ ေခါင္းကို ခါယမ္းရင္း အေတြးေတြကို ရပ္တန္႔ပစ္ရသည္ ။

သူ ဆိုင္ထဲဝင္လာတာျမင္ေတာ့ ေကာင္တာမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဗညားက

" အံမယ္ ေပၚလာေတာ္မူေသးတယ္ေနာ္ ဖိုးထင္ "

" မင္းကလည္းကြာ ႏွစ္ရက္တည္း မလာတာကို "

" ဖုန္းေတာင္ လွမ္းဆက္ေဖာ္မရလို႔ ေျပာေနတာေဟ့ေရာင္ "

" ငါ့မမျပန္လာမယ္လို႔ ေျပာထားၿပီးသားဆိုေတာ့ ငါဖုန္းမဆက္လည္း မင္းသိမယ္ ထင္လို႔ေလကြာ "

" ေအာင္မာ ငါ့အျပစ္ေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ေျပာပံုက "

" စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ ၊ ငါ မင္းအႀကိဳက္ cheese cake ဝယ္လာတယ္ေလ ဟီးဟီးး "

" ဒါျဖင့္ ေပး ၊ စားမယ္ "

သူႏွင့္သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဗညားဆိုတာ ဒီလိုပဲ ။ ဘယ္သူကမွ ၾကာၾကာစိတ္မဆိုးတတ္ ။ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက အတြဲညီခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ရင္ဖြင့္ေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ။

လမင်းမျှော်သူ ( လမင္းေမွ်ာ္သူ ) Completed Where stories live. Discover now