#For Zawgyi
ဘြားဘြားဦးေဆာင္ေသာ စကားဝိုင္းမွာ လင္းထင္ျဖာအား ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေသာ စကားတို႔ႏွင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေန၏ ။ ဆက္ေစ အသာ့ကို ၾကည့္မိခ်ိန္တိုင္းမွာ ထိုကေလးေခါင္းဟာ အၿမဲတေစ ငံု႔ေနလ်က္သား ။
အန္ကယ္ႏွင့္အန္တီကေတာ့ အသာ့ကို ေနရၾကပ္ေနမွာ စိုးရိမ္ပံုႏွင့္ မၾကာမၾကာ လွမ္းၾကည့္ၾကေသာ္လည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကိုက ဘြားဘြားကို လြန္ဆန္ႏိုင္ဟန္မတူေပ ။
ထမင္းစားၾကဖို႔ ထမင္းစားပြဲမွာ ထိုင္သည့္အခါမွာလည္း က်န္မိသားစုေတြ စံုသည့္တိုင္ အသာ့ကိုကား ရွာမေတြ႕ ။
" ဘြားဘြား...အသာကေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူတူ မစားဘူးလား "
သူေမးလိုက္မွ ဘြားဘြားက အနည္းငယ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး
" ဟဲ့ မေနာ္...အငယ္ေကာင္ေရာ "
" အေပၚထပ္ကို တက္သြားပါၿပီ ဘြားဘြားႀကီး "
" သြားေခၚခ်ည္ ၊ ထမင္းစားမယ္...လို႔ "
ထိုကေလးနဲ႔ ပက္သတ္ၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ဘဝင္မက် ။ ထမင္းစားၾကေတာ့လည္း သူအပါအဝင္ မိသားစုအကုန္လံုးက စည္စည္ကားကား စကားေျပာဆိုေနၾကသေလာက္ အသာကေတာ့ တစ္ခြန္းမွ ဝင္ေျပာျခင္းမရွိဘဲ ထမင္းသာ ငံု႔စားေနသည္ ။
စားေနတာကို သူအကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း အသာက သူ႔ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ ဟင္းပန္းကန္မွလြဲ၍ က်န္တာေတြကို လွမ္းၿပီးယူငင္ျခင္း၊ ထည့္စားျခင္းမ်ိဳး မရွိ ။ ထိုအခ်င္းအရာကို အန္တီႏွင္းႏုက သတိထားမိသြားပံုႏွင့္
" သားငယ္...ဟင္းေတြထည့္စားေလ "
အေမလုပ္သူက ေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္ကဲ့ ဟုသာ ေျဖရင္း လူကေတာ့ နဂိုပံုစံအတိုင္းစားၿမဲ ။ ထိုကေလးကို ၾကည့္ရသည္မွာ စက္႐ုပ္ဆန္လွသည္ ။
အစကေတာ့ ဘာႀကိဳက္မွန္းမသိ၍ ဟင္းထည့္ေပးဖို႔ မႀကိဳးစားမိေပမယ့္ ထိုကေလး စားေနသည့္ပံုကို ၾကည့္ရင္း ေနာက္ဆံုး သူ မေနႏိုင္ေတာ့ ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အသီးအရြက္ေတြ မက္မက္ေမာေမာ စားတတ္တာေလးကို သတိရမိသြားတာလည္းပါသည္ ။ သူ အစိမ္းေၾကာ္ပန္းကန္ထဲမွ အသီးအရြက္ေတြကို ခပ္ကာ အသာ့ပန္းကန္ထဲ လွမ္းထည့္ေပးေတာ့ သူ႔အား မယံုႏိုင္သလို ၾကည့္လာေသာ အံ့ၾသဟန္စြက္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္မ်ား ။
YOU ARE READING
လမင်းမျှော်သူ ( လမင္းေမွ်ာ္သူ ) Completed
Romance#For Zawgyi ဤဇာတ္လမ္းသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ တစ္စံုတရာ တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါက နားလည္ေပးၾကပါရန္ႏွင့္ အေၾကာင္းအရာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း စာေရးသူ၏ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူတို႔မွ ျဖည့္စြက္ေတြးေပးရင္း ခြင့္လႊတ္ေပ...
