MINE? [✓]

Chapter 6

Αρχίζω να τον βρέχω και εκείνος προσπαθεί να το πάρει από τα χέρια μου.

Αφού συνειδητοποιώ πως τον έχω βρέξει για τα καλά, κάνω κάποια βήματα πίσω, περήφανη για ότι του έκανα.

Πιάνω τους αγκώνες μου νιώθοντας το κρύο να με διαπερνάει.

«Τι κατάφερες τώρα;»
Λέει, και μας δείχνει.
Δεν ξέρω, δεν βλέπω να έχει εκνευριστει. Περισσότερο το διασκεδάζει.

«Πήρα εκδίκηση φυσικά»
Λέω και ξεκολλαω την βρεγμένη μπλούζα μου από πάνω μου.

Τα ρούχα μου έχουν γίνει ένα με το σώμα μου. Το μικρό παραθυράκι στο μπάνιο είναι ανοιχτό και κρύος αέρας μπαίνει μέσα, κάνοντας με να παγώσω ακόμη περισσότερο.

«Καλά τα κατάφερες»
Με ειρωνευται και κάνει κάποια βήματα προς την μπανιέρα, κλείνοντας το παράθυρο.

«Με έκανες λούτσα, δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια. Εξάλλου εσύ το άρχισες.
Ότι δίνεις παίρνεις»
Λέω με εξίσου ανεβασμένο τόνο, και η ειρωνία στην φωνή μου είναι εμφανής.

Πράγμα που καταλαβαίνει, και έτσι προσπαθεί να ηρεμήσει τα πνεύματα.

«Εντάξει μην αρπάζεσαι, για πλάκα το είπα» Μουρμουριζει και ταυτόχρονα βγάζει το φούτερ του μπροστά μου.

Μένω να τον κοιτάζω και χαμογελάει.
«Θα κάτσεις να δεις το θέαμα ή-

-Ουτε καν»
Τον διακόπτω.

Αυτό μας έλειπε τώρα.
Να δούμε γυμνό τον Στέφανο.

Εκείνος ανασηκώνει τους ώμους του παιχνιδιάρικα σαν να λέει 'εσυ χάνεις'

«Βασικά πάμε πρώτα να σου δώσω ρούχα, αν μείνεις με αυτά θα κρυώσεις»
Λέει και δεν μπορώ να κάνω κάτι παρά μόνο να συμφωνήσω ξέροντας πως τώρα έχει δίκιο.

Από τις λίγες έως μηδενικές φορές που έχει δίκιο. Να το σημειώσουμε αυτό.

Ανοίγει την πόρτα του μπάνιου και βγαίνει έξω με εμένα να τον ακολουθώ.

Μπαίνει μέσα στο δωμάτιο του.
Με το που μπαίνω κοιτάζω το σημείο που είχα δει προηγουμένως το πεταμένο σουτιέν.

Μα δεν είναι εκεί.

Το μάζεψε;

Α ναι. Δεν με νοιάζει τι κάνει.

Πόσο μάλλον με ποιες πηγαίνει.

Ανοίγει την ντουλάπα του και βγάζει μια άσπρη πετσέτα.
Βγάζει επίσης μια μαύρη φόρμα, και ένα μακρύ μαύρο φούτερ, καθώς και ένα μποξερακι του.