Gang » Park Jimin ── OC

Eleven

Meir Kim

Andito na kaming lahat sa bahay pag katapos ng nangyari kanina. At hanggang ngayon di ko pa rin sila kinikibo.

Ewan ko ba pero pag katapos ng nangyari kanina bigla akong nawala sa mood.

"Tara ng kumain" narinig kong sabi ni Kuya.

Siya kase ang nag luto ng dinner namin. Feeling ko nga siya na lagi ang mag luluto eh. You know masarap siyang mag luto.

Nilapag ko yung ginagawa kong assignment sa inupuan ko at pumunta sa lamesa. Tumabi ako kay Jimin kase don na lang may natitirang upuan.

Alam kong kanina niya pa ko tinitignan kaya nag salita ako.

"Kumain ka na lang" pagkasabi ko non para siyang natauhan at nag simula ng kumain.

Nauna akong natapos kaya tumayo na ko para lumabas.

"San ka pupunta?" tanong ni Kuya Namjoon saken.

"Dito lang sa labas papahangin" sagot ko.

"Alam mo naman na-"

"Alam ko kaya nga may ganto ako" pag puputol ko sa sinasabi ni Suga sabay labas ng maliit na kutsilyo galing sa bulsa ko.

Yung foldable.

Wala ng nag salita kaya tuluyan na kong lumabas.

Nangmakalabas na ko nag stay lang ako ng ilang minutes don tyaka labas ko ng cellphone ko.

May hinanap ako sa contacts ko at tinawagan. Agad naman niyang sinagot kaya napangisi ako.

[:napatawag ka baby girl hahahaha]

Yang tawang yan. Yan ang pinaka nakakainis sa lahat.

"Ikaw yon diba?" pag tatanong ko sa kanya.

[:ang alin baby girl]

"Don't call me baby girl kung ayaw mong masuntok. Alam ko kung asan ka" tinignan ko yung tao na nasa may poste malapit lapit sa bahay namin.

Di mo matatanggi. Alam kong ikaw yan.

[:you're giving me goosebumps baby girl]

"Sumagot ka Charles Montaverde. Alam kong ikaw ang may pakana ng lahat ng to" saglit na nanahimik yung nasa kabilang linya pero maya maya lang narinig ko nanaman yung tawa niya.

[:ang talino mo naman pano mo nalaman na ako yon?]

"Kahit konting panahon lang tayo nag kakilala alam ko na ang mga kilos mo. Masyado ka kaseng tanga" napa ngisi nanaman ako habang nakatingin sa kinatatayuan niya.

Napagalaw naman siya sa pwesto niya dahil sa sinabi ko.

"Masyado bang masakit? Oops sorry not sorry but truth hurts. Kaya itigil mo na lahat ng katangahang to" dagdag ko pa.

[: If you really know me Meir alam mo naman na di ako basta basta nasuko. Kaya intayin niyo lang dahil umpisa pa lang yan]

*toot*

Binaba niya!

Pupuntahan ko na sana siya sa pwesto niya kaso nawala na agad siya.

Titigil ka din balang araw.

Pumasok na ko sa loob ng bahay. Agad akong sinalubong ni Jimin at hinarangan. Hinigit niya ko papuntang kusina.

"Kilala mo?" tanong niya saken.

Nung una di ko alam kong anong sinasabi niya pero bigla kong naalala ang nangyare kanina.

Di ko siya sinagot kaya napabitaw siya agad sa kamay ko.

Naintindihan niya siguro na silence means yes.

Napahawak naman siya agad sa buhok niya at halatang naiinis siya.

"Bakit?" tanong ko.

"Di ka dapat nag kakaroon ng koneksyon sa kanya" inis na saad niya.

"Kaya kong pro-"

"Oo alam ko Meir. Alam kong kaya mong protektahan ang sarili mo pero di sa lahat ng oras kaya mo" inis pa rin niyang saad.

"Bakit sobra ka bang naiinis?"

"Ayoko kaseng mapahamak ka Meir. Mahal kita!" napatulala ako dahil sa sinabi niya.

A-ano daw?

"Ji-"

Naputol ang sasabihin ko ng bigla niya kong hinalikan.

Hinalikan niya ko sa labi ko.

Omg!

Di ko alam pero pumikit ako. Dinama ko ang bawat segundo na magkalapat ang labi namin.

Dahil sa halik na yon nabawasan kahit papaano yung nararamdaman kong takot.

"Omg" napahiwalay kami ni Jimim ng may marinig kaming boses.

Nakatingin samin si Nycel habang nanlalaki ang mata. Pero maya maya lang ngumiti ng nakakaasar.

Tinaas ko yung daliri ko papunta sa labi ko para senyasan siya na wag siyang maingay. Ginaya niya ang ginawa ko at tumango.

Umalis siya sa may papasok dito sa kusina kung saan siya nakapwesto kanina.

Nakita niya. Nakita niya yung nangyari samim ni Jimin.

Shit!

AN: Taehyung's fanfic is out! Check my acc.